[Blogger พ่อเอก-08] รักเจ้าเท่าผืนฟ้า ป้อนปัญญาให้เจ้าเติบโต

ผมชอบหนังสือ ‘สอนลูกให้คิดเป็น’ของ คุณเสรี พงศ์พิศ เนื้อหาเป็นการเขียนจดหมายพูดคุยและสอนลูกผ่านเรื่องราวในหนังสือและภาพยนตร์ดีๆหลายเรื่อง ซึ่งตรงกับความชอบของผมอยู่ด้วยและผมเองก็หวังว่าจะมีโอกาสสอนปูนปั้นผ่านหนังสือและภาพยนต์ดีๆ เหล่านั้นเช่นกัน

ผมเป็นคนอ่านหนังสือเยอะและชอบสะสมหนังสือ และทิ้งไม่ค่อยลง ผมวางแผนไว้ว่า เมื่อปูนปั้นโตพอ ผมจะเอาหนังสือดีๆ เหล่านี้ มานั่งคุยกับเขา มา ถกเถียงกันในวันที่เราต้องแยกจากกัน แม้ผมจะไม่มีทรัพย์สินให้เขามากมายนัก แต่ผมเชื่อว่า ผมจะสะสมความมั่นคงทางปัญญาไว้ให้ปูนปั้นเพื่อใช้ในอนาคตให้มากพอเป็นทรัพย์สินติดตัวที่เขาจะเบิกมาใช้เมื่อไหร่ก็ได้ และเมื่อถึงวันที่โลกเราไม่ได้เป็นผืนเดียวกัน ผมก็เชื่อว่า เขาจะเข้าใจและรับรู้ถึงความรักก้อนมหึมาของหม่ามี๊และปะป๊าได้

หนังสือที่ผมอยากจะเล่าให้เจ้าปูนปั้นฟัง ตอนที่เขาเริ่มจะเข้าใจนิทานแล้ว ก็ เช่น Where the Wild Things Are หรือ หนังสือที่หม่ามี๊ดั้นด้นไปหาจากร้านหนังสือในสิงคโปร์อย่าง Gruffalo หนังสือ 2 เล่มนี้ แม้กระทั่งเด็กโข่งอย่างผมอ่านแล้ว ก็ยังรู้สึกว่าสนุก และเมื่อเขาโตขึ้นอีกนิดเข้าสู่วัยรุ่น หนังสืออย่าง เจ้าชายน้อย, ต้นส้มแสนรัก, นางนวล โจนาธาน ลิฟวิงสตันคือหนังสือที่ผมอยากให้เจ้าปูนปั้นได้รู้จัก เป็นเล่มแรกๆและก็อยากให้เขาหลงรักมันเหมือนกับผม ในวันที่เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่มากพอ หนังสือหนักๆ อย่างแนว การเมือง จิตวิทยา หรือ นวนิยายจากสารพัดนักเขียนที่ผมชื่นชอบคงจะทำให้คุณได้เห็นพ่อ แม่ ลูก สามคนนี้นั่งๆนอนๆที่เฉลียงไม้ในวันหยุด กับขนมกองใหญ่ เปิดเพลงเบาๆฟังกัน พร้อมหนังสือในมือ หรือไม่ก็อาจจะได้เห็น เรานั่งถกเถียงกัน ใต้แสงไฟสีเหลืองบนโซฟาหลังอาหารเย็น

อีกหนึ่งวิธีในการส่งผ่านความรัก ที่ หม่ามี๊และปะป๊า ทำให้ปูนปั้นเรื่อยๆ คือ การร้องเพลง เพลงที่เราสองคนเชื่อว่า สามารถส่งผ่านความรัก ความรู้สึกดีๆไปให้เจ้าปูนปั้นได้ เราสองคนร้องเพลงไม่เก่งหรอกฮะ สำหรับปะป๊ายิ่งแล้ว เข้าขั้นร้องเพลงแย่เลยด้วยซ้ำไป หม่ามี๊เคยอ่านเจอว่า ถ้าเราร้องเพลงไม่เก่ง อย่าร้องไห้ลูกฟัง เพราะเขาจะร้องเพี้ยนตาม แต่นี่อาจจะเป็นเรื่องหนึ่งที่ผมไม่เชื่อสิ่งในที่อ่านเจอ เพราะถ้าหากเป็นเช่นนั้น เด็กต่างจังหวัดที่ฟังลูกทุ่ง หมอลำ แต่เด็ก คงไม่มีใครที่จะเป็นนักร้องเพลงไทยสากลได้เลยกระมัง เพราะมันจะเพี้ยนไปหมด ผมมีเพลงที่เรามักจะร้องให้เขาฟังมาแบ่งปันกันสัก 2-3 เพลงครับ เผื่อ เพื่อนๆจะสนใจไปใช้บ้าง เพลงแรกคือ Beautiful Boy ของ John Lennon เพลงนี้ผมร้องเพราะอยากบอกปูนปั้นว่า เขาคือความงดงามในชีวิตของปะป๊าและหม่ามี๊ ผมชอบท่อนสร้อยมาก ที่ร้องว่า Before you go to sleep, Say a little prayer, Every day in every way, It’s getting better and better / Beautiful, beautiful, beautiful, Beautiful boy

ถ้าคุณไม่เคยฟัง ลองหาฟังนะครับ ผมเชื่อว่าคุณจะเอาไปร้องให้เจ้าตัวเล็กของคุณฟังบ้าง เพลงต่อมาก็มาจากวงที่ผมหลงรักคือ ‘เฉลียง’ เพลง’นิทานหิ่งห้อย’เป็นเพลงที่อบอุ่นมากๆ ผมเชื่อว่า ไม่ว่าเด็กคนไหนได้ฟังก็จะนอนหลับฝันดี นอกจากทำนองอบอุ่นแล้วหากปูนปั้นเติบโตขึ้นมาแบบเนื้อหาในเพลง ‘ยายยิ้มแล้วสอนตาม จะมองเห็นความจริงอย่าขังความจริงที่เห็น อย่างขังความงาม’ ผมคงมีความสุขเหลือเกินครับ กับเพลง’กล้วยไข่’ ทุกครั้งที่ร้องผมไม่ได้สื่อสารกับแค่ปูนปั้น แต่ผมสื่อสารกับเด็กทั้งโลกรวมไปถึงความเป็นเด็กที่หลงเหลือในตัวผม ‘เกิดสงครามพันครั้ง เด็กก็ยังสวยงาม เป็นเพียงแค่สงคราม ความเดียงสาเท่าเดิม’

แม้ผมจะบอกว่า ผมชอบท่อนสร้อยของ Beautiful Boy มากๆ แต่เมื่อท่อนแรกขึ้นมา Close your eyes / Have no fear / The monster’s gone / He’s on the run and your daddy’s here … แค่นี้ขอบตาผมก็เอ่อ ทุกครั้งแล้วฮะ