รอยยิ้มที่หาย ไปกับ “มือ เท้า ปาก” โดย พ่อเอก

แม้การกินนมแม่จะช่วยให้เจ้าปูนปั้น แข็งแรง มีภูมิคุ้มกันโรค (เวลาป่วยอาการจะไม่หนัก) แต่จากการที่ต้องอยู่กับเด็กจำนวนเยอะๆ ไม่ว่าเด็กคนไหนจะแข็งแรงอย่างไร ก็คงต้องป่วยกันบ้างล่ะครับ และแล้วเจ้าปูนปั้นก็โดน มือ เท้า ปาก เล่นงานจนได้

เจ้าปูนปั้นเอง ไม่ยอมพลาดอาการป่วยยอดฮิตเลย เกิดมาไม่กี่สัปดาห์ก็ตัวเหลืองซะอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ตอนคลอดตัวโตจนหม่าม๊า ปะป๊า กระหยิ่มว่าลูกเราแข็งแรง พอตัวเหลืองก็เลยต้องไปนอนในตู้อบหลายวัน ทำให้ป๊ากับม้าได้ลิ้มรสความรู้สึกไฮโซได้ไปนอนกลางเมือง ต่อมาเมื่ออายุใกล้ 1 ขวบ ก็มาเป็นโรต้าเสียอีก (ตามที่เคยเขียนเล่าให้ฟังมาแล้ว)

รอยยิ้มที่หาย ไปกับ มือ เท้า ปาก

ครั้งล่าสุด อาการป่วยที่ทำเอาผมยอมรับเลยว่า ‘ใจเสีย’ ขณะที่ประชุมอยู่ที่โรงงานต่างจังหวัด หม่ามี๊ก็โทรมาบอกผลการตรวจของแพทย์ (ช่วงวันหยุดแอบเห็นตุ่มแดงๆ ที่มือ 2-3 ตุ่ม เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่คืนนั้นเขาโยเย ทั้งๆ ที่ปกติจะนอนยาว)  เมื่อวางหูผมก็ต้องขออนุญาตผู้ร่วมประชุม ขอกลับกรุงเทพฯ ก่อน ด้วยเหตุผลที่ไม่อ้อมค้อม

ผมขอโทษที่ต้องกลับก่อนนะครับ ลูกผมป่วย คุณหมอบอกว่า เป็น มือ เท้า ปาก’ คือในมุมมองของผมโรคนี้มันน่ากลัวมาก เพราะจำได้ว่าถึงขั้นทำให้เด็กเสียชีวิตได้ มาทราบตอนหลังว่า เชื้อไวรัส มือเท้าปาก ไม่ได้มีตัวเดียว ความอันตรายก็แตกต่างกันไป โชคดีที่ตัวที่เจ้าปูนปั้นเป็น ไม่ใช่ตัวที่ร้ายแรงนัก

อาการหนึ่งที่ทำให้เด็กเป็น มือ เท้า ปาก อาการทรุด คือ การทานอาหารไม่ได้ เพราะเขาเจ็บแผลในปาก (ซึ่งในปากจะมีแผลร้อนใน จำนวนหลายแผล เห็นแล้วน้ำตาจะตกทีเดียวครับ เพราะผู้ใหญ่อย่างเราเป็นแผลร้อนใน 2-3 แผล ยังเจ็บแทบแย่) โชคดีมากเลยครับ ที่คุณหมอที่ดูแลปูนปั้นมาแต่เด็ก (เป็นคุณหมอรับเจ้าปูนปั้นตอนคลอด) แม้จะเป็นหมอสมัยใหม่ แต่คุณหมอบอกกับคุณยายเจ้าปูนปั้นว่า