ชวนลูกทำอาหาร "สร้างความมั่นใจ" ติดตัวไปจนโต โดย พ่อเอก

ตอนผมเรียนอยู่ประถมป๊ากับแม่ของผม ยังต้องเทียวไปเทียวมาในการซ่อมตึกแถวที่แอบผ่อนไว้เพื่อหาคนมาเช่า ทำให้ในช่วงปิดเทอมตอนกลางวัน ผมและพี่ชายพี่สาว จะต้องหาอะไรทำกินเอง ก็เริ่มจากง่ายๆ อย่างหั่นหมูเป็นชิ้นแล้วหมักกับน้ำปลา พริกไทย นม จากนั้นก็นำลงไปทอด เป็นหมูทอดกระเทียมพริกไทย แล้วก็พัฒนามาทำข้าวผัด ก๋วยเตี๋ยวราดหน้าอะไรไปเรื่อยๆ กินได้บ้าง กินไม่ค่อยได้บ้าง แต่ผมรู้ว่าประสบการณ์เหล่านั้นให้อะไรผมติดตัวมากมายจนโต ในขณะเดียวกันภรรยาผมเอง ก็โตมาแบบหัดทำโน่นนี่กินเองมาบ้างแม้จะไม่เท่าผม แต่ก็พอมีอะไรติดตัว เมื่อเรามีลูก เราก็เลยพยายามทำอะไรให้ลูกกินเอง เพื่อลดสิ่งแปลกปลอมที่จะไปสะสมในร่างกายลูก เพราะในชีวิตประจำวันที่ต้องกินข้างนอกเขาก็ได้รับมากอยู่แล้ว พอกินที่บ้านเราก็เลือกใช้เครื่องปรุงที่โซเดียมต่ำ ทำอาหารปรุงสุกแล้วกินใหม่ๆ วัตถุดิบก็สดใหม่สะอาดตามที่เราซื้อหามา ดังนั้น ที่บ้านเราทำอาหารเองในทุกโอกาสเท่าที่เป็นไปได้ รวมไปถึงเริ่ม ชวนลูกทำอาหาร กินเองด้วย

บทความแนะนำ ซีอิ๊วขาว กับซอสปรุงรส เลือกแบบไหนทำอาหารอร่อย เค็มน้อย ลูกปลอดภัย

การเป็นมนุษย์เงินเดือนทั้งพ่อและแม่ ทำให้การซื้ออาหารปรุงสำเร็จมากินเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นในทุกวันหยุดหรือวันที่เราถึงบ้านเร็วพอจะทำกับข้าวอะไรเองได้ทัน เราก็จะทำอาหารให้ลูกกินมื้อเย็นหรือเตรียมสำหรับมื้อเช้าก่อนไปโรงเรียน เพื่อให้ลูกๆ ได้เห็นและคุ้นเคยกับการทำอาหารกินกันเองที่บ้าน จากนั้นเมื่อเราเห็นว่าเขาโตพอจะช่วยทำอะไรได้ ก็เริ่ม ชวนลูกทำอาหาร ให้เขาช่วยเล็กๆ น้อยๆ

ชวนลูกทำอาหาร ง่ายๆ

พี่ปูนปั้นเริ่มจากตอกไข่ตีไข่ น่าจะประมาณ 3 ขวบ (ตอนนี้ปั้นแป้ง 2 ขวบกว่าเริ่มตอกไข่ตีไข่แล้ว) จากนั้นเราก็สอนเขาเด็ดผัก ล้างวัตถุดิบ หั่นลูกชิ้น เป็นต้น เมื่อทำได้ก็ให้ก้าวมาลองทำอาหารง่ายๆ เอง โดยเราช่วยจับมือ อย่างพี่ปูนปั้นเราน่าจะเริ่มจับมือทอดไข่เจียวตอนสัก 4 ขวบ ทำทีละนิดทีละหน่อย จากนั้นเขามั่นใจก็เริ่มให้เขาเทไข่เอง ทอดไข่เอง กลับไข่เอง ไปทีละนิดละน้อย เด็กๆ เขาสนุกกับสิ่งใหม่ๆ ที่ได้เรียนรู้ทุกอย่างอยู่แล้ว เพียงแต่เราต้องให้โอกาสลอง ต้องเชื่อใจและชมเชย เพราะการตำหนิไม่ช่วยอะไรเลย หรือ ความคิดที่คิดว่าลูกน่าจะยังทำไม่ได้ก็ไม่ช่วยอะไรเลยเช่นกัน

ปัจจุบันพี่ปูนปั้นอายุ 6 ขวบกว่า ทำเมนูอาหารง่ายๆ กินเองและให้ที่บ้านกินได้ เปิดแก๊สเอง ใส่น้ำมันเอง ทอดผัดเอง อย่างทอดไข่เจียว ผัดผัก หรือการใช้เครื่องอบไอร้อนเพื่อย่างปลา ไก่ ไปจนถึงการทำกาแฟด้วยเครื่องทำกาแฟให้ป๊าดื่มได้ (ปั้นแป้งก็ทำได้เช่นกัน)

สอนลูกใช้มีดให้ถูกวิธี

ในส่วนของการใช้มีดหั่น ก็เริ่มจากจับมือเขาหั่น ต่อมาก็หามีดพลาสติกสำหรับเด็ก ที่ใช้หั่นอาหารได้จริงมาให้หัดใช้ จากนั้นเราก็หัดให้พี่ปูนปั้นใช้มีดจริงหั่น รวมถึงใช้กรรไกรจริงตัดสิ่งต่างๆ ด้วย เพราะเราได้อ่านเจอมาว่าเด็กอนุบาลในโรงเรียนที่ประเทศในแถบสแกนดิเนเวีย ให้เด็กทุกคนสามารถพกมีด พกกรรไกรจริงๆ มาใช้ทำงานฝีมือและอื่นๆ ที่โรงเรียนตั้งแต่อนุบาลแล้ว ส่วนปัญหาที่เราชาวไทยกังวลว่าเด็กจะเอามาเล่น มาทำร้ายกัน ก็ไม่ได้เกิดขึ้นเลย แถมเด็กยังเรียนรู้การระวังป้องกันได้ดี เช่นพี่ปูนปั้นเคยสอนปะป๊าถึงการยื่นส่งมีดและกรรไกรให้ผู้อื่นอย่างถูกต้องและปลอดภัย

พอเราสอนและปล่อยให้เขาเรียนรู้อิสระ เขาก็สนุกไปกับมันแล้วในที่สุด เขาก็สามารถทำอาหารง่ายๆ กินเองได้ เพื่อให้ลูกๆ ได้หัด ได้เรียนรู้การใช้ชีวิตจริง ซึ่งเราเชื่อว่า นั่นคือสิ่งเราเชื่อว่าเด็กได้เรียนรู้มากกว่าการติวในห้องสี่เหลี่ยมมาก สิ่งที่เด็กได้รับคือ พัฒนา EF ความมั่นใจ ความภูมิใจ ช่วยเหลือตัวเองได้ และ เด็กชายปูนปั้นที่เริ่มทอดไข่เจียวเองตอน 4 ขวบกว่า ตอนนี้ก็ทำอะไรได้มากขึ้น เช่น ผัดผัก ใช้ air fryer เพื่อ grill ปลา (โดย on-off ตั้งเวลาเอง อุณหภูมิเอง) ทำแกงจืด และอื่นๆ อีกนิดหน่อย นอกจากนั้นยังคิดอยากลองทำเมนูโน่นนี่นั่นอีกหลายอย่าง

เด็กทำอะไรได้มากกว่าที่คิด เพียงให้โอกาส ไว้ใจ ปล่อยอิสระ และชมเชย และความคิดว่าอันนี้งานผู้ชาย อันนั้นงานผู้หญิงก็ไม่มีแบ่งในครอบครัวเรา ชวนลูกทำอาหาร กันเถอะครับ

>>แวะไปดู รอยยิ้มหวานฉ่ำ ที่มีแจกฟรีทุกวันได้ที่เฟซบุ๊ค

หมุนรอบลูก – พี่ปูนปั้น กับ น้องปั้นแป้ง นะครับ<<