ลูกพูดไม่รู้เรื่อง หรือเรานั่นแหละที่ไม่เข้าใจลูก โดย พ่อเอก

กลับมาถึงบ้าน ผมจึงได้รู้ว่า

เพื่อนหม่ามี้แวะมาหา เอาของมาให้ปูนปั้น แล้วหม่ามี้มาใส่ถุงไม่บอกผม

ปูนปั้น หยิบออกมาจากถุงมาถามผม

เขาพยายามจะบอกผม แต่ผมดันไม่เชื่อ

สรุปวันนั้น ผมเอาของฝาก ไปวางใส่ตะกร้าของเล่นที่ห้างซะอย่างนั้น

พอรู้ … ผมไปบอกปูนปั้นว่า “ปะป๊าขอโทษแล้วก็กอดเขา” เขาก็ไม่โกรธอะไร

เห็นมั้ย ไม่ใช่ว่า ลูกพูดไม่รู้เรื่อง แต่ผมเองต่างหาก ที่เป็นคนพูดไม่รู้เรื่อง

เรื่องที่ 3 ที่โรงเรียนมีขายยาคูลท์

นี่คือเรื่องใหญ่ในชีวิตเด็กอนุบาลเลยนะครับ ปูนปั้นกลับบ้านมาบอกปะป๊ากับหม่ามี้ว่า

“ที่โรงเรียนมีขายยาคูลท์แล้วครับ”

แต่เราฟังแล้วก็เฉยๆยิ้มๆ เพราะนึกว่าคุณครูมาแจก เนื่องจากปกติที่โรงเรียนนี้ ไม่ต้องพกเงินไป เพราะไม่มีของขาย ช่วงนั้นกลับมาจากโรงเรียนปูนปั้นก็จะมาบอกเราทุกวัน เกือบ 2 สัปดาห์กว่าเราสองคนนี้จะไปถามคุณครู ขำขำ ว่า “ทำไมปูนปั้นมาเล่าว่าที่โรงเรียนมียาคูลท์ขาย” เราจึงได้รู้ความจริงว่า ที่โรงเรียนมีคุณป้ามาขายยาคูลท์แล้วจริงๆ

ทั้งๆ ที่เขามาบอกเราทุกวัน แต่เรากลับไม่ได้เชื่อตามในตอนแรก เขาคงอยากซื้อบ้างเพราะเพื่อนๆ เขามีเงินไปซื้อ แต่เราไม่เคยให้เงินปูนปั้นไปโรงเรียนเลย แปลว่า ปูนปั้นได้แต่นั่งมองเพื่อนๆ สนุกกับการซื้อยาคูลท์ ดื่มที่โรงเรียน

มัวแต่คิดว่า ลูกพูดไม่รู้เรื่อง รู้ความจริงแล้วแล้วสงสารลูกเลยครับ

อ่านต่อเรื่องที่ 4 ใบ้เพลง คลิกหน้า 3