account_circle
เธอบอกว่า สามีของเธอประพฤติตัวไม่เหมือนเมื่อก่อน จากที่เราใช้เวลากินข้าวกันมีอาหารมากมายเต็มโต๊ะ กลับกลายเป็นทุกวันนี้เธอกินข้าวด้วยอาหารจานเดียวทุกมื้อ ไม่มีเวลาคุยหรือสนทนากับสามีเลย จากที่สามีของเธอเคยใส่ใจ ดูแล ให้เธอเป็นเบอร์หนึ่ง กลับกลายเป็นว่า ทุกวันนี้เธอมักจะมาที่หลังเสมอ คนที่สามีของเธอนึกถึงและเอาใจใส่ไม่ใช่เธออีกต่อไป แต่กลับกลายเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ คนนึง ที่เราทั้งสองคนต่างพากันเรียกว่า “ลูก”
นอกจากเมนูอาหารที่เปลี่ยนไปแล้ว เวลาของเธอกับสามียังลดลงอีกด้วย ปกติเราจะพากันไปดูหนัง ไปเดินเล่น หรือหากิจกรรมต่าง ๆ ร่วมกัน แต่หลังจากที่มีลูก กิจกรรมและเวลาที่เคยใช้ร่วมกันระหว่างเธอกับสามีนั้น กลับกลายเป็นของลูกหมดเลย ไม่ว่าจะเป็น การพาลูกไปเดินเล่น การเล่านิทานก่อนนอน หรือแม้แต่เวลาทำงานที่เธอเคยเห็นสามีทุ่มเวลาส่วนใหญ่ไปกับงาน มาตอนนี้ สามีกลับบ้านไวกว่าปกติ ทำงานน้อยลง และให้เวลาลูกมากขึ้น
เธอรู้ว่าเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็อดทำให้เธอคิดน้อยใจไม่ได้ เธอรู้สึกโหยหาเวลาที่ใช้ร่วมกัน ผู้ชายคนนั้นหายไปเสียแล้ว … แต่ในมุมกลับกัน เธอก็รู้สึกโชคดีที่อย่างน้อย ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีที่ดี กลายเป็นคุณพ่อที่ดีที่สุดในเวลานี้
ผิดกับเพื่อนของเธอ ที่มักจะโทรมาร้องไห้กับเธออยู่บ่อย ๆ พร้อมกับบ่นว่า สามีเปลี่ยนไป มากจากที่เคยดูแลเธอเป็นอย่างดี ตอนนี้กลายเป็นคนขี้โมโห ชอบพูดจาหยาบคาย และมีพฤติกรรมแปลก ๆ อยู่บ่อย ๆ