account_circle
5 สัญญาณบอกว่าคุณกำลังเป็น แม่ติดลูก
- เอาผ้าหรือข้าวของเครื่องใช้ลูกติดตัว นี่คือสเต็ปแรกของการเป็นคุณแม่ที่ต้องห่างลูกภายหลังจากที่ได้ใช้วันลาคลอดครบตามกำหนดแล้ว … ด้วยตลอดระยะเวลา 3 เดือนภายหลังจากที่ลูกลืมตาขึ้นดูโลก คุณทั้งคู่จะกลายเป็นคู่หูดูโอ้ที่ตัวติดกันตลอดเวลา เรียกได้ว่าไม่ว่าจะทำอะไรหรือไปไหนก็หากมีคุณก็ต้องมีลูก หรือหากมีลูกก็ต้องมีคุณ แต่ครั้งเมื่อคุณต้องกลับไปทำงาน ความห่างไกลเพียงไม่กี่ชั่วโมงก็ทำให้คุณรู้สึกคิดถึงลูกจับใจ และสิ่งที่ทำให้พอประทังความคิดถึงไปได้บ้างก็คือ การพกของใช้ลูกหรืออะไรสักอย่างติดตัว ยกตัวอย่างเช่น ผ้าอ้อม ผ้าห่ม หรือของเล่นชื้นโปรด เป็นต้น และพอเวลาที่คุณคิดถถึง คุณก็จะหยิบสิ่งเหล่านี้นี่แหละ ออกมาดม หรือเอาออกมาดู
- โทรเช็กทุกระยะ สัญญาณที่สองที่จะมาพูดถึงก็คือ การโทรเช็กทุกระยะ เช็กไปเถอะกับใครก็ตามที่กำลังดูแลลูกของคุณในเวลานั้นอยู่ อาจจะเป็นคุณปู่คุณย่า คุณตาคุณยาย พี่เลี้ยง หรือสามี … เรียกได้ว่าขอแค่คุณมีเบอร์โทรเถอะ คุณจะไล่โทรถามโทรเช็กตลอดเวลา ว่าลูกกำลังทำอะไรอยู่ กินข้าวหรือยัง นอนไหม นอนตั้งแต่เมื่อไหร่ ตื่นนอนกี่โมง และเดี๋ยวนี้สบายเข้าไปอีก เพราะคุณสามารถดูลูกแบบ Real Time ได้ผ่านสื่อโซเชียลต่าง ๆ … ขอให้ Live สดหรือถ่ายวิดีโอมาเถอะ คุณชอบ! เพราะนั่นทำให้คุณรู้สึกว่าอุ่นใจเหลือเกิน ที่ได้รู้ว่าลูกกำลังทำอะไรอยู่บ้างในขณะที่คุณกำลังทำงาน
- อู้งานบ้างเล็กน้อย ด้วยความคิดถึงจากใจคนเป็นแม่ ยิ่งถ้าลูกกำลังอยู่ในช่วงวัยกำลังเตาะแตะน่ารักหรือช่างพูดช่างเจรจาละก็ คนเป็นแม่อย่างเราก็คงอดไม่ได้ที่จะแอบอู้งานบ้างเล็กน้อย เช่น วันนี้ขอเข้าสาย หรือขอล่าป่วย 1 วันนะคะ รู้สึกเพลีย ปวดหัว ท้องเสีย ไม่สบาย แต่เปล่าหรอก แค่อยากอยู่กับลูกต่างหาก … ก็ทำไงได้ เช็คแล้วนี่นาว่าวันนี้ไม่มีอะไร เพราะงั้นทางสะดวก ขออยู่กับลูกสักวันคงไม่เป็นไรนะคะนายขา
- เกาะประตูรั้วโรงเรียน ขอเสียงคุณแม่ที่เคยหรือกำลังเป็นหนึ่งในคุณแม่ที่ชอบแอบเกาะประตูรั้วโรงเรียนดูลูกกันหน่อยค่ะ … เชื่อเถอะว่า ต่อให้คุณไม่บอก ฉันก็รู้อยู่ดีว่า คุณเป็นแน่นอน! ด้วยความที่ลูกจะต้องห่างไกลจากเราไปเริ่มก้าวแรกของตัวเอง คนเป็นแม่ก็ย่อมอดห่วงไม่ได้หรอก ด้วยความกลัวและกังวลใจในหลาย ๆ อย่าง กลัวว่าลูกจะไม่มีเพื่อน กลัวว่าลูกจะไม่ยอมทานข้าว หรือไม่ยอมนอน … โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเห็นลูกร้องไห้ตามคุณละก็ คุณนี่แทบจะสะกดกั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เลยละ และแน่นอนค่ะ คุณก็อาจจะทำอะไรไม่ได้นอกจาก ร้องไห้ตามลูก
- ตาดูแต่นาฬิกา เวลาออกมาทำงาน ไปประชุมหรือทำธุระ ถ้าหากลูกไม่มาด้วย ตาของคุณก็จะไม่มองที่ไหนหรอกนอกเสียจากนาฬิกา ค่อย ๆ นับเวลาถอยหลังไปทีละนิด อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะได้เจอหน้า ได้กอด ได้หอมลูกแล้ว จากเมื่อก่อนตอนยังไม่มีลูก ก็อาจจะต้องขอแวะตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อยก่อนกลับบ้าน แต่พอมีลูกเท่านั้นแหละ ไม่! วันนี้ฉันจะหกเด้ง (เลิกงานหกโมง) ฉันจะไม่ไปไหน ฉันจะรีบตรงกิ่งกลับบ้านไปหาลูกทันที
ดู ๆ ไปแล้วสัญญาณทั้ง 5 ข้อ ก็เป็นสัญญาณที่ทำให้แม่อย่างเรามีความสุขกันใช่ไหมละคะ แต่ในบางครั้งคุณก็อาจที่จะลืมไปบ้างว่า ลูกต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง เช่นเดียวกันกับคุณแม่นี่แหละค่ะ ที่บางครั้งก็ควรที่จะหาเวลาส่วนตัวให้กับตัวเองได้ทำอะไรในสิ่งที่อยากทำบ้าง … เข้าใจนะคะว่ายาก แต่ก็ต้องเริ่มทำแล้วละค่ะ เพราะเมื่อวันนึงที่ลูกเติบโตมีหน้าที่การงาน มีครอบครัวเป็นของตัวเอง คุณแม่นี่แหละค่ะ ที่จะเป็นบุคคลที่น่าเป็นห่วง และจะทำใจไม่ได้เมื่อวันนั้นเริ่มมาถึง