account_circleก่อนที่แม่จะสิ้นใจ แม่อยากกินอาหารอยู่ 2 อย่าง อย่างที่หนึ่งก็คือน้ำเต้าหู้เจ้าเก่าที่แม่ชอบกิน และก็ลูกพลับ ผมรีบบึ่งรถไปซื้อน้ำเต้าหู้เจ้าประจำที่หน้าวัดมาให้แม่ที่โรงพยาบาล แม่รู้สึกดีใจมาก
“อร่อยไม่เปลี่ยนเลยลูกเอ้ย!”
แค่ได้ฟังแม่พูดอย่างนี้ ผมก็รู้สึกภูมิใจเหลือเกินแล้ว
ส่วนลูกพลับนั้น พี่สาวไม่รู้จะไปหามาจากไหน เพราะตลาดใกล้บ้านไม่มีขาย พี่ก็เลยซื้อส้มโอเชี่ยนมาให้แม่แทน แม่ได้แต่บอกว่า
“ช่วงหลังมานี้ ลูกพลับไม่ค่อยอร่อยเหมือนเดิมนะ ลูกว่าไหม?”
บ่ายนั้น ผมไปประชุมบริษัทแทนเจ้านาย ที่งานประชุมนั้น เจ้าภาพเขาเอาลูกพลับมาเลี้ยงทุกคน ผมก็เลยขอลูกพลับกลับบ้าน 6 ลูก จากนั้นก็บึ่งรถไปโรงพยาบาล ผมเดินไปกอดแม่ที่เตียง
“แม่ครับ หนูได้ลูกพลับมา 6 ลูก แม่กินลูกพลับนะครับ”
จากนั้นผมก็ปอกลูกพลับให้แม่กิน 2 ลูก แม่ได้แต่ยิ้มดีใจ
“อื่ม อร่อยจริงๆ ลูกพลับลูกนี้รสชาติดีจริงๆ ”
ผมมองแม่กินอย่างมีความสุข ก็ได้แต่แอบปาดน้ำตา
จากนั้น 3 วัน แม่ก็เสียชีวิต ผมไม่รู้สึกเสียใจ เพราะแม่ได้กินสิ่งที่แม่ชอบกินตั้งแต่สมัยเด็กๆ ทั้ง 2 อย่าง
แม่จากพวกเราไปด้วยรอยยิ้ม แม้แม่จะไม่มีมรดกซึ่งเป็นทรัพย์สินเงินทองให้ลูกหลานเลย แต่แม่ได้ให้สมบัติอันล้ำค่าให้แก่พวกเรา แม่สอนให้เราเป็นคน เป็นคนที่รู้จักแบ่งปัน ทำให้ลูกๆ และหลานๆ ของแม่รู้ว่า “การแบ่งปันคือความสุข”
รักแม่ขอคนละ 1 ไลค์ 1 แชร์ นะคะ