ก่อนหน้าที่จะแต่งงานกับเธอ เขาทำงานที่บริษัทก่อสร้างแห่งหนึ่ง จากความสนิทสนมกับผู้รับเหมา เขาก็พอที่จะรู้ช่องทางการรับงานของผู้รับเหมาว่าเขาเหล่านั้นรับงานกันอย่างไร จนวันหนึ่ง เขาได้เจอกับภรรยา และตกลงใช้ชีวิตร่วมกัน …. ด้วยเส้นสายและความเอ็นดูของเจ้านายเก่า ทำให้เขาตัดสินใจลาออกจากบริษัท ออกมารับงานด้วยตนเอง แต่ด้วยเงินทองที่มีอยู่ในมือยังขาดแคลน เขาจึงเอ่ยปากยืมเงินจากภรรยามาลงทุนไป 7 แสน และยืมจากญาติๆอีกจำนวนหนึ่ง
>> จากผู้รับเหมาเล็กๆ ขยายงานโดยเพิ่มร้านขายวัสดุอุปกรณ์ก่อสร้างเล็กๆขึ้นอีกหนึ่งอย่าง กิจการยิ่งมาก็ยิ่งเจริญ ในตอนที่เขากำลังจะคืนเงินที่หยิบยืมมาจากภรรยาและญาติๆ จู่ๆร้านขายวัสดุก่อสร้างก็ถูกเพลิงไหม้ งานที่รับไว้เงินก็ชักหน้าไม่ถึงหลัง เขาพยายามประคับประคองธุรกิจไว้อย่างทุกลักทุเล เงินประกันที่ได้จากเหตุเพลิงไหม้ เขานำไปคืนเจ้านายเก่า และคืนให้กับคนที่หยิบยืมมาแบบเร่งด่วน ก็เหลือแต่ของภรรยาและญาติอีกประมาณ 4 แสน
ภรรยาของเขาเป็นคนที่คอยให้กำลังเขามาโดยตลอด ยิ่งภรรยาดีต่อเขามากเท่าใด เขาก็รู้สึกผิดต่อเธอมากเท่านั้น จนวันหนึ่ง เขาตัดสินใจพูดเรื่องหย่ากับภรรยา เขาไม่ได้บอกความจริงแก่เธอ เขาบอกเธอเพียงแค่ว่า เขาอยากใช้ชีวิตแบบสงบ เขาไม่อยากดิ้นรนต่อสู้อีกแล้ว หลังจากหย่าจากกัน เขาจะยกทรัพย์สินที่มีอยู่ให้เธอทั้งหมด เขาจะจากไปตัวเปล่า!
…จากวันนั้นเป็นต้นมา ภรรยาของเขาก็เปลี่ยนไป เธอถามสาเหตุที่แท้จริงจากเขา ว่าเขามีบ้านเล็กบ้านน้อยใช่หรือไม่ ทำไมถึงคิดจะหย่าขาดจากเธอ เพราะหากเป็นเพราะเหตุผลที่เขาบอก เธอก็พร้อมจะสู้ไปกับเขา เริ่มต้นสร้างฐานะครอบครัวไปกับเขาอีกครั้ง แม้เธอจะถามสักกี่ครั้ง เขาก็ตอบเธอไปเหมือนเดิมทุกครั้ง เพราะเขาไม่ได้มีบ้านเล็กบ้านน้อยเหมือนที่เธอสงสัย จนมาถึงเหตุการณ์ในวันนี้ ที่พากันไปหย่าที่อำเภอ!
เขาฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้ง เขาจะไม่ยอมให้ผู้หญิงใจร้ายคนนี้สบประมาทเขาอีกเป็นอันขาด…เขาตัดสินใจย้ายออกมาเช่าบ้านอยู่ข้างนอก และขอยืมเงินจากเพื่อนสนิทจำนวนหนึ่งล้านเพื่อเป็นทุนในการรับเหมางานอีกครั้ง
“ที่กูให้มึงยืมไม่ใช่เพราะเห็นว่ามึงเป็นเพื่อนหรอกนะแต่กูอยากให้มึงตั้งตัวได้อีกครั้ง มึงเป็นคนรักศักดิ์ศรี อย่าให้กูผิดหวังล่ะ!”
เพื่อนของเขาพูดขึ้นในวันที่เขาไปรับเงิน
เขาเข้าไปของานจากเพื่อนร่วมเส้นทางธุรกิจก่อสร้าง ไม่ปฏิเสธแม้งานเล็กงานน้อย ทำงานด้วยความขยันและอดทนกว่าเมื่อก่อนไม่รู้กี่เท่า กินอยู่อย่างประหยัดมัธยัสถ์ ทำให้เงินทองที่หยิบยืมมาเกิดดอกออกผลขึ้นมาเรื่อยๆ
เพื่อนคนที่ให้เขายืมเงิน หมั่นเวียนแวะมาเยี่ยมเขาอยู่เสมอ ทุกครั้งที่มาก็มีของกินของใช้ติดมือมาด้วยตลอด ทำให้เขารู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่ง