ขอยืมคำพูดพี่คนนึงมาใช้หน่อยนะคะว่า อุ้มท้องมาตั้ง 9 เดือน เฝ้ารอคอยจะได้เจอลูก แต่ทำไม พอลูกร้องอยากกินนมแม่ ถึงอยากให้นอนยาว อยากให้กินนมผง กินข้าว กินกล้วย เพื่อลูกจะได้นอนนานๆ คุณแม่ไม่อยากอุ้มลูกมากอด มากินนมจากเต้าตัวเองแล้วเหรอค่ะ ความรู้สึกรัก ที่มีมาตั้งแต่อุ้มท้อง อยากโอบอุ้ม โอบกอด ความรู้สึกแบบนี้มันหายไปแล้วเหรอ?
เวลาไปเจอรูป เด็กไม่สบาย ท้องอืด ร้องงอแง เพราะแม่เอาอะไรนอกจากนมให้กิน เห็นแล้วเจ็บปวดใจค่ะ สงสารเขา เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถ้าแม่ทำแบบนี้ แม่นั่นแหละที่ยัดเยียดความไม่สบายให้เขาเลยนะคะ
ที่ผิดที่พลาดไปแล้ว ก็เอาใหม่ค่ะ คิดใหม่ ทำใหม่นะคะคุณแม่ ด้วยความห่วงใย และหวังดีค่ะ
ถ้าต้องการโต้แย้งในประเด็นการให้อาหารเสริมก่อนวัยอันควร คุณแม่กลับไปอ่านบทความนี้ตั้งแต่ต้นใหม่นะคะ แล้วช่วยเปิดโลกทัศน์เรื่องการเลี้ยงลูกให้มากขึ้น อ่านหนังสือเยอะๆ ค่ะ อย่าเอาแต่เล่นเฟสบุ๊ค แชท เมาส์มอย อย่าเอาแต่ทำตามคนอื่น “เขาว่ามา เขาบอกมา” ศึกษาให้ถ่องแท้ เพราะคนที่ต้องรับเคราะห์ คือลูกของคุณและตัวคุณ ไม่ใช่คนอื่น การทำอะไรโดยไม่คิดไตร่ตรอง ใครเตือนก็ไม่ฟัง มันก็ไม่ต่างอะไรกับซาตาน ที่กำลังทำร้ายลูกตัวเองแบบไม่รู้ตัวหรอกค่ะ อย่าเป็นพ่อแม่รังแกลูกนะคะ
การเลี้ยงลูกไม่มีแบบของใครของมัน มีแต่เลี้ยงแบบอิงหลักวิทยาศาสตร์ หลักทางการแพทย์ เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใด เราจึงไม่สามารถลองผิดลองถูกได้นะคะ
Cr. ภาพจากเพจ #เกิดกี่ชาติก็ขอให้ได้พบเจอ พระพุทธศาสนาทุกชาติ
ปล. ท่าอุ้มเข้าเต้าในภาพนี้ ไม่ถูกวิธีนะคะ อมลานนมไม่ลึก อมแบบนี้ จะทำให้ลูกไม่ได้นม แถมแม่จะเจ็บหัวนมด้วยค่ะ
#นมพ่อแบบเฮฟวี่
เครดิต : จากเฟซบุ๊ก Matthanin Sugsai
เลี้ยงลูกให้ เก่ง ดี มีสุข ไปกับเรา คลิกติดตามที่