ลูกสาว : แม่จ๋า หนูดีใจจังเลยที่แม่เขียนหนังสือเสร็จเสียที ทีนี้แม่ก็คงจะมีเวลาให้หนูเหมือนเดิมแล้ว ใช่มั้ยจ๊ะ
คุณแม่ : แต่แม่ก็มีเวลาให้หนูมาตลอดอยู่แล้วนี่จ๊ะ ทั้งไปรับ ไปส่งที่โรงเรียน พาไปเดินเที่ยวห้างหรือเล่นเกมด้วยกัน แม่อยู่กับหนูเกือบทั้งวันเลยนะลูก!
ลูกสาว : ไม่จริงหรอกจ้ะ ก็แม่คอยดูนาฬิกาอยู่เรื่อยเลยนี่นา…
แทนที่จะมัวตีอกชกหัวด้วยความเสียใจ คุณควรยอมรับความจริงและขอโทษลูก เวลาที่มีเพียงน้อยนิดจะมีค่าขึ้นมาอีกโขถ้าคุณให้ความสนใจในตัวลูกแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ เมื่อลูกอยากเล่าเรื่องที่โรงเรียนให้ฟัง คุณก็ควรตั้งใจฟังในสิ่งที่ลูกพูดไม่ใช่ทั้งฟังลูก ทั้งคุยโทรศัพท์กับเพื่อน ดูทีวี วางแผนเรื่องงาน หรือคิดว่าจะทำอะไรให้ลูกกินในมื้อเย็น
เมื่อคุณให้ลูกเต็มที่ทั้งกายและใจ ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ ลูกจะดีขึ้นจนคุณแปลกใจลองดูนะ !
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง