account_circleขณะที่เด็กเล็กๆยังชอบทดสอบความสามารถของตัวเอง แต่เด็กวัยนี้กลับสนใจว่าคนอื่นเก่งแค่ไหนหรือประสบความสำเร็จในเรื่องใด และกังวลว่าเมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ตัวเองทำได้ดีเพียงใด แถมเด็กวัยนี้ยังเคยลิ้มลองรสชาติความตื่นเต้นของชัยชนะมากกว่าด้วย และมักจะ “ซีเรียส” กับการแข่งขันจริงเอามากๆ หรือถึงกับคิดว่าเรื่องธรรมดาๆอย่างการเก็บจานชามบนโต๊ะ ก็เป็นการแข่งขันอย่างหนึ่ง
การแข่งขันแบบพอเหมาะเป็นสิ่งดี เพราะท้าทายให้เด็กๆลองทำสิ่งใหม่ๆ และกระตุ้นให้พยายามจนสุดความสามารถ แต่เด็กที่พยายามเอาชนะ ไม่ว่าจะได้ชัยชนะมาด้วยวิธีใด หรือเด็กที่ทำใจไม่ได้เมื่อคนอื่นทำดีกว่า อาจขาดความมั่นคงทางจิตใจ ทั้งยังอาจ “พลาด” ความสนุกและมองไม่เห็นความสำคัญในสิ่งที่ตัวเองกำลังทำ เพราะมุ่งไปที่ผลลัพธ์เพียงอย่างเดียว การทำความเข้าใจว่า ปัจจัยกระตุ้นที่ทำให้ลูกชอบแข่งคืออะไร (เช่นอยากให้พ่อแม่ดีใจ) สำคัญที่สุด!
คุณอาจช่วยลูกค้นหาจุดสมดุลที่เหมาะสมโดยควบคุมนิสัยชอบแข่งขันของตัวคุณเอง…แทนที่จะเอาแต่กระตุ้นให้ลูกพยายามเป็นคนเด่นที่โรงเรียนหรือในสนาม เชียร์ให้เขาแข่งกับตัวเองโดยทำให้ดีที่สุดจะดีกว่า
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง