ก่อนจะลืม
– จัดระบบกันลืม โดยทำรายการของทุกอย่างที่ต้องใช้ที่โรงเรียนและช่วยกันเช็คให้ครบก่อนลูกออกจากบ้าน ทำสำเนาให้เขาเก็บใส่กระเป๋านักเรียนชุดหนึ่งด้วย จะได้เอาไว้เช็คอีกทีตอนขากลับ และอย่าถือของให้ลูก เพราะเขาจะระมัดระวังมากยิ่งขึ้นถ้าถือเอง
– เพิ่มความใส่ใจ เมื่อทำของหาย เด็กๆ มักพูดว่า ช่างเถอะค่ะ หนูไม่ชอบยางลบก้อนนั้นอยู่แล้วละ ฉะนั้นพาลูกไปเลือกซื้อเสื้อผ้าหรือเครื่องเขียนกับคุณด้วยก็แล้วกัน เขาจะได้สนใจข้าวของเหล่านั้นมากขึ้น
ลืมหรือทำหายไปแล้ว
– อย่าโวยวายเกินกว่าเหตุ ไม่อย่างนั้นคุณจะไม่มีวันรู้อีกเลยว่าลูกทำอะไรหายบ้าง
– ให้ลูกตามหาของสิ่งนั้น โดยสอนวิธีหาให้เขาก่อน เช่น เดินย้อนกลับไปตามทางเดิมที่เพิ่งมา หรือสอบถามจากพนักงานที่เคาน์เตอร์ แต่อย่าหาให้ลูกเสียเอง ถ้าหาไม่เจอก็อาจให้ติดประกาศไว้ที่บอร์ด (กรณีหายที่โรงเรียน)
– รักลูกให้ถูกทาง ถ้าลูกนึกไม่ออกว่าไปซุกชุดว่ายน้ำตัวใหม่ไว้ที่ไหน เขาก็ต้องใส่ชุดเก่านานอีกนิด เพื่อให้เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับผลที่จะตามมาของสิ่งที่เขาได้ทำลงไปหรือปล่อยให้มันเกิดขึ้น
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง