account_circle
อุปสรรคในการเลี้ยงลูก
อุปสรรคสำคัญที่ทำให้เด็กไทยยังมี IQ และ EQ ไม่เต็มศักยภาพ ส่วนหนึ่งมาจากความเชื่อผิดๆ ในการเลี้ยงลูกของพ่อแม่ ทำให้เด็กสูญเสียโอกาสที่จะพัฒนาทักษะทางอารมณ์และสังคมอื่น ๆ เช่น
- เชื่อว่าการรักลูก คือการเลี้ยงดูให้ลูกสุขสบาย พ่อแม่ทำทุกอย่างแทนลูก
- เชื่อว่าเด็กเล็กยังไม่จำเป็นต้องสอนอะไรมาก โตขึ้นเด็กจะเรียนรู้และคิดอะไรได้ด้วยตนเอง จึงมักปล่อยปละละเลย ไม่จัดการอะไรเมื่อลูกทำสิ่งไม่ถูกต้อง
- เชื่อว่าการให้ของทุกอย่างที่ลูกต้องการ คือการแสดงว่าพ่อแม่รักลูก
- เชื่อว่าคนที่เก่ง และประสบความสำเร็จในชีวิต คือคนที่เรียนดี จึงมุ่งให้ลูกเรียนอย่างเดียว ไม่ต้องรับผิดชอบงานหรือกิจกรรมอื่นๆ
ความเชื่อเหล่านี้จะทำให้เด็กขาดโอกาสได้รับการพัฒนา ทำให้เด็กปรับตัวได้ยาก ไม่รู้จักการเป็นผู้ให้ เมื่อพบความผิดหวังในการเรียนหรือทำงาน จะไม่สามารถปรับตัวได้ โดยความรักที่ถูกต้องของพ่อแม่คือการเลี้ยงดูให้ลูกช่วยเหลือตนเองและพึ่งพิงตนเองได้ จะทำให้เด็กเป็นอิสระมีความภาคภูมิใจตนเอง และเข้าใจคนอื่น เด็กที่ถูกเลี้ยงดูอย่างสุขสบาย จะขาดความอดทน ขาดความเข้าใจเห็นใจคนที่ยากลำบาก ไม่มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่คนอื่น
ซึ่งปัญหาข้างต้นนั้น ผู้เขียนเชื่อว่าคงเกิดขึ้นกับหลายๆ บ้าน โดยเรื่องนี้ นพ.กัมปนาท ตันสิถบุตรกุล จิตแพทย์ทั่วไป ได้กล่าวว่า ส่วนใหญ่เกิดจากการเลี้ยงลูกเป็นหลัก ส่วนที่เหลืออาจมาจากความเจ็บป่วยของตัวเด็กที่ส่งผลตามมาทางด้านพฤติกรรม ไม่ว่าสาเหตุมาจากที่ใดก็ตาม คงต้องย้อนกลับไปมองที่ครอบครัวว่า คุณกำลังเลี้ยงลูกอยู่บนปากเหวหรือไม่?
สำหรับครอบครัวที่อยู่บนปากเหวนั้น นพ.กัมปนาท ได้ขยายความว่า เป็นครอบครัวที่เลี้ยงลูกบนความเสี่ยงแล้วมีปัญหาทางด้านสุขภาพจิตตามมา เช่น พ่อแม่ที่มีปัญหาทางด้านสุขภาพจิต (ไม่ว่าจะได้รับการรักษาหรือไม่ก็ตาม) เมื่อมีลูก ย่อมมีความเสี่ยงที่จะถ่ายทอดความเจ็บป่วยมาทางพันธุกรรมได้เช่นกัน
ความเสี่ยงต่อมา คือ พ่อแม่ที่มีปัญหาด้านบุคลิกภาพ ซึ่งเป็นปัญหาสุขภาพจิตชนิดหนึ่งที่สะท้อนวิธีคิดไม่เหมาะสมไปตามปัญหาของพ่อแม่เหล่านั้น เช่น ชอบใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา ไม่มีทักษะในการสื่อสาร หรือแก้ปัญหาอย่างมีเหตุผล
นอกจากนี้ ยังรวมไปถึงพ่อแม่ที่มีความขัดแย้งกันหลายเรื่อง พ่อคิดอย่าง แม่คิดอย่าง ทำให้ลูกเกิดความสับสน และไม่รู้จะเชื่อใครดี ในที่สุดก็ตามเพื่อน เพราะคิดว่าเข้าใจที่สุด อีกทั้งพ่อแม่ที่มีปัญหาเรื่องการสื่อสาร ถึงแม้จะไม่ใช่สาเหตุหลัก แต่ก็พบว่า เป็นสาเหตุที่เจอได้บ่อยในการทำให้ลูกสับสนในการดำเนินชีวิต เช่น การไม่สื่อสารแบบตรงไปตรงมา จนลูกสับสนว่า โลกแห่งความเป็นจริงนั้นคืออะไร หรือการคิดแบบเป็นเหตุเป็นผลเป็นอย่างไร
ไม่ต่างจากครอบครัวที่ขาดความยืดหยุ่นในการแก้ปัญหา มีความเสี่ยงเหมือนกัน เพราะบางเรื่องหากตึง หรือหย่อนเกินไป โดยอ้างเหตุผลความชอบของตนเอง แต่ไม่ได้อ้างอิงตามสถานการณ์ภายนอก หรือมาตรฐานของสังคมที่ควรจะเป็น อาจส่งผลต่อสภาพจิตใจของลูกได้