ทำไม เอะอะก็ตีแต่แม่

อย่ากังวลไปเลย ลูกไม่ได้ทำไปเพราะไม่ชอบขี้หน้าคุณหรอกค่ะ แต่เป็นเพราะเขายังเล็กนัก จึงยังไม่รู้ว่าเมื่อโกรธหรือหงุดหงิด เขาควรจะแสดงออกอย่างไร ด้วยเหตุนี้เมื่อใดที่ลูกน้อยโกรธ หงุดหงิด หรือไม่ได้ดั่งใจเรื่องใด ก็ต้องบอกให้คนรอบข้างรู้ด้วยการตี ขว้างปา หรือโวยวายนานาชนิดนี่แหละค่ะ และที่ทำไปก็ไม่ได้ตั้งใจหรอก

 
ถามว่าเพราะอะไรเขาถึงเลือกตีหรือโวยวายใส่คุณ ก็เพราะลูกไว้ใจและเชื่อใจในตัวคุณนั่นเอง

 
สิ่งที่ทำได้คือ คุณต้องสอนเขาให้ควบคุมและรู้จักแสดงออกทางอารมณ์ให้ถูกวิธี ครั้งต่อไปหากลูกตีคุณอีก ให้หยุดด้วยการจับมือลูกไว้ (แต่อย่าให้เจ็บ) มองลูกด้วยสายตาเอาจริงและพูดสั้นๆ ชัดเจน เช่น “ไม่ตีนะลูก” ถ้าเขายังทำอีกก็หยุดเขาด้วยวิธีที่กล่าวมา ที่สำคัญคือ ไม่หยุดลูกด้วยอารมณ์โกรธ โมโห แต่หยุดเขาด้วยท่าทีจริงจัง น้ำเสียงหนักแน่น เพื่อให้ลูกรู้ว่าแม่เอาแน่ แม่ไม่สนใจ และไม่ชอบสิ่งที่เขาทำเอาเสียเลย “เบบี๋ฉี่ล้นกลางดึก! แก้ได้”

 
ช้าก่อนซาร่า อย่าเพิ่งหัวเสียกับการต้องลุกจากที่นอนกลางดึกด้วยเสียงลูกร้องเพราะที่นอนแฉะ จนต้องเปลี่ยนที่นอนใหม่ให้เจ้าตัวเล็ก จอร์จมี 3 วิธีให้นำไปปรับใช้ตามความเหมาะสมของแต่ละบ้านกัน

 
• จอร์จแนะหนึ่ง ใช้ผ้าอ้อมขนาดใหญ่กว่าที่ใช้ในตอนกลางวันจะได้ซึมซับได้มาก ลูกนอนยาวรวดเดียวจนถึงเช้า

 
• จอร์จแนะสอง ก่อนคุณเข้านอน (ซึ่งต้องช้ากว่าลูกอยู่หลายชั่วโมง) ให้ชิงเปลี่ยนผ้าอ้อมอีกรอบ

 
• จอร์จแนะสาม ใส่ผ้าอ้อมแล้ว ควรตรวจดูขอบขาผ้าอ้อมไม่ให้หลวมจนเกินไป เพราะเป็นจุดรั่วไหล เลอะเทอะออกข้างนอกได้ง่าย

 
ช่วงแรกของการเป็นแม่ ฉันพยายามจัดตารางตั้งแต่เช้าจรดเย็นเพราะอยากให้ทุกอย่างออกมาสมบูรณ์แบบ แต่ขอสารภาพตามตรงว่ามันไม่เหมาะกับฉันเท่าไหร่ ฉันว่าสิ่งที่ดีที่สุดคือการที่แม่และลูกได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ถ้าเมสันจะหลับบนรถบ้างมันก็ไม่ใช่เรื่องโลกแตกอะไรตราบใดที่เรายังสนุกด้วยกันได้

บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง