account_circle23.15 น้องเริ่มซึม แล้วหลับนานขึ้น เราก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น คิดว่าน้องคงหายแล้ว โค้กกับยาที่ให้คงช่วยไล่ลมออกมาหมดแล้ว น้องถึงไม่ปวดอีก
เที่ยงคืน สามีกลับถึงบ้าน น้องหลับแล้วแต่สามีไม่วางใจเลยพาไปรพ.
ตี 1 แฟนเล่าให้ฟังว่า น้องซึม เพลียมาก แต่หมอก็ตรวจเร็ว เจาะเลือดหาน้ำตาลในเลือดผลก็ปกติดี เอ็กซ์เรย์ลำไส้พบอุจจาระตกค้างหมอเลยสวนก้นให้ จากนั้นก็รอดูอาการสักพัก น้องไม่ปวดอีกเลยให้กลับบ้าน
ตี 5 ครึ่งกลับบ้านนอน ปกติไม่ตื่นมาปวด
11 โมงเช้า น้องตื่น สักพักก็ปวดท้องอีก ทีนี้ปวดหนัก เหยียดตัว หน้าแดง เกร็งมาก เรารู้สึกแย่กลัวว่าจะติดเชื้อในกระเพาะหรือไวรัสลงกระเพาะ เลยให้สามีพาไปอีก เรารออยู่บ้านเพราะคนโตไป ร.ร. เราต้องรอรับกลับบ้าน
13.30 พาน้องไปรพ.
17.00 สามีโทรมาบอกว่า น้องไม่ได้มีก๊าซในกระเพาะ แต่เป็น “ลำไส้กลืนกัน” ตรวจพบเพราะอัลตร้าซาวด์3 มิติ ต้องรักษาเบื้องต้นทำให้ลำไส้ที่กลืนกันหลุดออก ถ้าไม่ได้ก็ต้องผ่าตัดให้เราเตรียมตัวไปเจอกันที่รพ. ไม่มีเวลาอธิบายมาก
17.40 เจอกับสามี แล้วขับรถตามสามีไปรพ. ที่ไม่ได้ไปกับรถรพ. เพราะต้องรอคิวประมาณชม. นึงถึงจะได้รถ สามีเลยไม่รอขอขับรถพาไปเอง ระหว่างทางน้องก็ปวดท้องตลอด ทีนี้ปวดมากก็ดิ้น บางทีก็ร้องกรี๊ด
18.00 ถึงรพ. หมอพยาบาลรับตัวน้องตรวจทันที
18.30 พยาบาลกับสามีพาน้องไปห้องเอ็กซเรย์เพื่อฉีดสารทึบรังสีเข้าไปแล้วใช้เครื่องฉีดความดันเข้าไปทำให้ลำไส้พองแล้วคลายตัวหลุดออกจากกัน ฉีดไปแล้วเอ็กซ์เรย์ไปด้วยดูว่าสารทึบรังสีผ่านไปได้มั้ย หมอทำอยู่ 3 รอบถึงจะผ่านได้ สรุปคือน้องไม่ต้องผ่าตัด
20.00 ออกจากห้องเอ็กซเรย์ รอห้องว่าง ระหว่างนั้นน้องหลับสนิท ทั้งฤทธิ์ยาและอ่อนเพลีย
22.00 เพิ่งได้ห้อง นอนรพ. อยู่ 1 คืนก็กลับบ้านได้แล้วค่ะ
อ่านต่อ “อันตรายของลำไส้กลืนกัน” คลิกหน้า 3