วิธีลงโทษลูก ไม่ได้มีแค่การตี ผลักดันแก้กฎหมายหยุดความรุนแรงต่อเด็ก!!

การศึกษาในครั้งนี้คณะนักวิจัยได้วิเคราะห์ข้อมูลจาก 2,380 ครอบครัวของการศึกษาครอบครัวเปราะบางและความเป็นอยู่ที่ดีของเด็ก โดยกลุ่มคุณแม่รายงานปัญหาพฤติกรรมก้าวร้าวและพฤติกรรมเก็บกดในเด็กอายุ 5 ปี และการมีประสบการณ์เลวร้ายและการถูกตีในเด็กอายุ 3 ปี การศึกษาพบว่าเด็กอายุ 3 ปี ที่มีประสบการณ์เลวร้ายและถูกลงโทษด้วยการตี สุ่มเสี่ยงจะมีปัญหาพฤติกรรมการแสดงออกที่ก้าวร้าวขาดการควบคุมเพิ่มขึ้นเมื่ออายุ 5 ปี โดยผลการศึกษานี้สนับสนุนข้อเรียกร้องพิจารณาการลงโทษทางร่างกายเป็นหนึ่งในการมีประสบการณ์เลวร้ายในวัยเด็ก และสรุปได้ว่าการโดนตีและการมีประสบการณ์เลวร้ายในวัยเด็กมีแนวโน้มเชิงลบที่เป็นอันตรายเมื่อเด็กโตขึ้นนั่นเอง

ที่มา : https://neurobalanceasia.com

การลงโทษลูกด้วยความสมเหตุสมผล ไม่ใช้ความรุนแรงยังช่วยเป็นการปลูกฝัง และสร้างความมั่นคงทางจิตใจให้แก่ลูกน้อย ทำให้เขามีความฉลาดทางอารมณ์ (EQ : Emotional Quotient) เมื่อโตขึ้นอีกด้วย

ผลเสียเมื่อพ่อแม่ใช้ วิธีลงโทษลูก ด้วยการตี

1. สภาพจิตใจย่ำแย่ แน่นอนว่าไม่ว่าใครถูกตี ถูกกระทำรุนแรง นอกจากบาดแผลทางกายแล้ว บาดแผลทางใจก็ได้รับไม่ต่างกัน
2. ทำให้เด็กมีอารมณ์ก้าวร้าว เจ้าอารมณ์
3. เด็กจะมีการเลียนแบบพฤติกรรมรุนแรงนั้น ไปโดยอัตโนมัติ แม้ว่าในใจเด็กจะไม่ชอบก็ตาม แต่เมื่อโตขึ้นมักพบว่าเขาจะเลือกใช้วิธีความรุนแรงในการแก้ปัญหา
4. ไม่เชื่อฟัง เมื่อ วิธีการลงโทษ ของพ่อแม่เป็นวิธีการที่รุนแรง หรือการตี เมื่อใช้บ่อย ๆ เข้า เด็กจะเกิดการต่อต้าน และความกลัวจะหายไป จนทำให้ต้องเพิ่มความรุนแรงในการลงโทษนั้นมากขึ้นไปเรื่อย ๆ
5. กระทบต่อความสัมพันธ์ในครอบครัว เด็กจะไม่ได้รับความรู้สึกว่า “ถูกรัก” ทำให้ความสัมพันธ์ของพ่อแม่ต่อลูกเป็นไปในเชิงลบ ซึ่งเป็นเรื่องน่าเสียดายที่ความหวังดีของพ่อแม่กลับส่งไปไม่ถึงลูก
6. ทำให้ลูกมีประสบการณ์ไม่ดีในวัยเด็ก บาดแผลใจในวัยเด็กส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมของเด็กได้มากกว่าที่คิด การที่เด็กมีประสบการณ์ไม่ดีมาก่อน จะหล่อหลอมบุคลิกภาพของเขาขึ้นมาอย่างผิดเพี้ยน เช่น เป็นคนกลัวความผิดหวัง ไม่กล้าตัดสินใจ มีบุคลิกภาพหลบหนีสังคม เป็นต้น

ลงโทษ ไม่จำเป็นต้อง “ตี”

วิธีลงโทษลูก ในแบบอื่น ๆ มีมากมาย โดยที่อาจจะไม่ต้องใช้วิธีการตีลูกก็ได้ ซึ่งแพทย์หญิงสุธีราหรือป้าหมอ กุมารแพทย์ชื่อดัง ได้เคยให้คำแนะนำกับคุณพ่อคุณแม่ไว้ว่า ในปัจจุบันมี วิธีลงโทษลูก โดยไม่ตีแต่ยังได้ผลดีอีกด้วย ที่อยากให้ลองนำไปปรับใช้กัน 

โดยป้าหมอแนะนำว่า  

กรณีเด็กเล็ก “เวลาที่เด็กทารกตีหน้าแม่ ทำให้เจ็บ เด็กจะถูกวางลงที่พื้นทันที เป็นการลงโทษด้วยการถูกแยกจากแม่ พ่อแม่ที่ใช้วิธีนี้เมื่อเกิดพฤติกรรมคุกคาม จะช่วยให้ทารกควบคุมตัวเองได้ ที่จริงแล้วเด็กทำพฤติกรรมเหล่านี้เพื่อเรียกร้องความสนใจ ดังนั้นหากพ่อแม่ตอบสนองโดยการไม่สนใจลูกทันทีที่เขาทำสิ่งไม่ดี เป็นเวลา 2-3 นาที จะช่วยให้เขาเรียนรู้ว่าพฤติกรรมนี้ไม่ควรทำอีก”

กรณีเด็กโต เด็กที่อยู่ในวัย 2-3 ขวบ โตขึ้นมาอีกนิด  “อีกวิธีหนึ่งของการลงโทษโดยไม่ตี ที่ใช้ได้ผลสำหรับเด็กวัย 2 – 3 ขวบ ก็คือ time-out เป็นการแยกเด็กเข้าคอก หรือมุมเพื่อสงบสติอารมณ์ เช่น ถ้าเด็กพยายามจะเล่นปลั๊กไฟ และไม่นำพาต่อคำห้าม เมื่อพยายามเบี่ยงเบนให้เล่นของเล่นอื่นแล้ว ก็ไม่สนใจ จะพุ่งไปที่ปลั๊กไปตลอดเวลา คล้ายกับจะเล่นเกมส์กันว่าใครจะไปถึงปลั๊กไฟก่อนกัน พ่อแม่สามารถหยุดเขาโดยเอาไปไว้ในคอก แล้วพูดด้วยเสียงธรรมดาว่า “time out” ให้เขาอยู่ในคอกนานประมาณ 2-3 นาที เด็กจะร้องไห้แน่นอน แต่วิธีนี้เป็นการสอนว่า คำห้ามมีความหมายอย่างนั้นจริงๆ”

วิธีการลงโทษ โดยไม่ใช้ความรุนแรง

เด็กที่อยู่ในช่วงวัยแห่งการเรียนรู้นั้น แน่นอนย่อมไม่มีใครไม่เคยทำผิด ดังนั้นการลงโทษจึงเป็นสิ่งที่ช่วยปรับพฤติกรรมอันไม่พึงประสงค์ให้กลับเข้าที่เข้าทาง สามารถเข้าสังคมได้ การลงโทษจึงไม่ใช่ผู้ร้ายเสมอไป แต่วิธีการลงโทษที่เลือกใช้ความรุนแรงต่างหากที่ก่อให้เกิดปัญหา ดังนั้นหากเรายังจำเป็นต้องลงโทษเด็กเมื่อทำผิด มาลองวิธีการลงโทษที่ไม่ใช้ความรุนแรงกันดู เพื่อนำไปปรับใช้กันได้

1. สบตา แสดงความจริงจัง และอธิบายเปรียบเทียบให้ลูกเห็นภาพ เช่น หากลูกโยนของเล่นลงพื้นแล้วของเสียหาย จะเกิดอะไรขึ้น… เป็นต้น
2. ตักเตือน 1-3 ครั้ง เราควรให้โอกาสเมื่อลูกทำผิดในครั้งแรก ๆ สอนและสังเกตว่าเขาสามารถทำตามได้หรือไม่ ตกลงกันว่าหากมีเหตุการณ์แบบนี้อีก จะมีการลงโทษ ทำให้ลูกยอมรับไม่ง่ายกว่า
3. งดทำกิจกรรมที่ลูกชอบ เราตีลูก เพราะหวังว่าเด็กจะได้รู้จักจำว่าไม่ควรทำแบบนี้ แต่การงดไม่ให้เขาได้รับในสิ่งที่ชอบ ก็นับว่าเป็นการลงโทษอย่างหนึ่ง และแน่นอนเขาก็จะจดจำได้เช่นกัน เช่น ถ้าทำการบ้านไม่เสร็จ ก็จะอดเล่นของเล่น หรืออดทำกิจกรรมที่ชอบ ซึ่งสามารถใช้ได้กับเด็ก 6 ขวบขึ้นไป เพราะเริ่มเข้าใจเงื่อนไขง่ายๆ ได้แล้ว
4. จับแยกให้อยู่ตามลำพัง หรือ Time out
5. รับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป ไม่ลงไปแก้ไขปัญหาที่เกิดจากการที่ลูกทำผิดให้เขาทั้งหมด เด็กจะต้องได้มีส่วนร่วมในการแก้ปัญหานั้น เป็นการสอนให้เขารู้จักความรับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองได้ทำ และจะเพิ่มความระมัดระวังในครั้งต่อไปได้ดีกว่า เช่น เมื่อทำลายข้าวของต้องรู้จักที่จะเก็บกวาด ทำความสะอาด หรือถ้าทำร้ายคนอื่นต้องรู้จักขอโทษและสำนึกผิดจริงๆ พ่อแม่ควรสอนลูกในเรื่องความผิดชอบชั่วดีแบบง่าย ๆได้ เช่น แม่รักลูกเพราะหนูใจดีกับน้อง ให้รางวัลลูกเมื่อลูกทำความดี รวมถึงใช้เหตุผลกับลูกมากกว่าที่จะใช้อารมณ์