ห้องเรียนพ่อแม่

เมื่อ ลูกไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากเรียนหนังสือเลย แม่จึงบอกลูกว่า “ไม่เป็นไร” ไม่อยากเรียนก็ไม่ต้องเรียน และนี่คือการสอนในแบบของพ่อกับแม่…

ลูกไม่เชื่อฟัง พ่อแม่ พฤติกรรมนี้ จะเริ่มหนักขึ้นอย่างจริงจัง เมื่อลูกเข้าวัย 8-12 ปี ซึ่งเป็นช่วงวัยแห่งการมีอิสระในการตัดสินใจ เริ่มมีความคิดที่หนักแน่น!

“ในฐานะเมีย และคนเป็นแม่ ฉันไม่เชื่อหรอกว่า สามีจะทำสิ่งดีๆ เพื่อลูกและครอบครัวไม่ได้” ถึงสามีที่รัก… จำได้ไหม คุณบอกว่าจะไม่ให้ใครมาทำร้ายครอบครัวของเรา แต่คุณเองใช่ไหมที่เปิดประตูเรียกมัจจุราชให้เข้ามา รู้ไหม ทุกครั้งที่คุณหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด แล้วปล่อยใจไปกับควันสีเทาๆ ยังมีสายตาของเมียอย่างฉันเฝ้าเป็นห่วง และรอคอยอย่างมีความหวัง ฉันหวังว่าคุณจะหยุดสูบบุหรี่… เพราะมันทำให้คุณต้องเสียเงินเก็บถึงเดือนละพันบาท เพื่อทำให้อายุตัวเองสั้นลง ฉันหวังว่าคุณจะหยุดสูบบุหรี่… เพราะมันทำให้ลูกตกเป็นเหยื่อ บุหรี่มือสอง ในการสูดดมควันไปกับพ่อของเขา ฉันหวังว่าคุณจะหยุดสูบบุหรี่… เพราะถึงแม้คุณจะล้างมือ สักแค่ไหน แต่ควันที่ติดตามผิวหนัง เส้นผม ทำร้ายระบบทางเดินหายใจของลูกและคนในครอบครัว ฉันหวังว่าคุณจะหยุดสูบบุหรี่… เพราะมันทำให้ลูกในท้องอีกคนของเราเสี่ยงคลอดก่อนกำหนด น้ำหนักตัวน้อย พัฒนาการทางสมองช้า และอาจมีความผิดปกติทางระบบประสาท ฉันหวังว่าคุณจะหยุดสูบบุหรี่… เพราะฉันอยากดูแลคุณไปจนแก่เฒ่า มองดูลูกแต่งงาน และได้เลี้ยงหลานตัวเล็กๆ อย่างที่เราเคยบอกกันไว้ ฉันหวังว่าคุณจะหยุดสูบบุหรี่… เพราะฉันไม่อยากเห็นผู้ชายที่ฉันรักและฝากชีวิต ต้องมาเจ็บป่วย และทรมานด้วยสิ่งที่เขาเสียเงินซื้อด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ฉันหวังว่าคุณจะหยุดสูบบุหรี่… เพราะจะมีความหมายอะไร ถ้าวันที่ลูกประสบความสำเร็จในชีวิต แต่กลับมีแค่ฉันคนเดียวที่ยืนชื่นชม ฉันเข้าใจ และรู้ว่ามันยากลำบาก หากคุณจะต้องหยุดสูบบุหรี่ แต่ฉันและลูกยังไม่หมดศรัทธาในตัวคุณ แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าใด เราแม่ลูกยังหวังว่า ฮีโร่ของพวกเราจะเอาชนะปีศาจควันสีเทาๆ ลงได้ และลุกขึ้นปกป้องตัวเอง คนในครอบครัว […]

พ่อแม่จะ สอนลูกให้เก่ง กว่าตนเองได้อย่างไร ลองดูข้อคิดยุคใหม่ที่ควรสอนลูก เพื่อให้ลูกสามารถโตขึ้นใช้ชีวิตอยู่ในยุคสมัยนั้นได้อย่างรอดปลอดภัย

เลี้ยงลูกอย่างไรให้เป็นคนดี ..เป็นเรื่องธรรมดาที่เมื่อได้แต่งงานเป็นสามีภรรยากันแล้ว ย่อมปรารถนาที่จะมีลูกน้อยไว้เป็นโซ่ทองคล้องใจ สืบทอดสกุลกันต่อไป

แนวทางการเลี้ยงลูก จะ “รวย” แค่ไหน… ก็ต้อง เลี้ยงลูก แบบ “จน” เพราะการเลี้ยงลูกสมัยนี้ นับเป็นเรื่องท้าทายของคนเป็นพ่อเป็นแม่อย่างมาก

คาถาบูชาเทวดาประจำตัว …โดยปกติแล้วมนุษย์ส่วนใหญ่ที่เกิดมาจะมี เทวดาประจำตัว คอยคุ้มครอง ซึ่งท่านก็คือ ดวงวิญญาณของผู้ที่เคยเกี่ยวข้องกับลูกของเรา

ปัจจุบันการเลี้ยงลูกของพ่อแม่สมัยใหม่ ที่แยกบ้านออกมาเลี้ยงดูลูกกันเองตามลำพัง โดยที่ไม่มีญาติผู้ใหญ่มาช่วยเลี้ยงดูแล ลูกหลานอยู่ด้วย ที่บางครั้งวิธีการเลี้ยงลูกแบบสมัยใหม่อาจเป็นการ เลี้ยงลูกวินัยเชิงลบ จากความไม่เข้าใจของพ่อแม่ที่ ส่งผลเสียไปกระทบต่อตัวเด็กได้โดยตรง

การเลี้ยงลูกของเจ้าหญิงเคท ..การเป็นแม่ของลูกสักหนึ่งคนอาจดูเป็นเรื่องง่ายสำหรับคนที่ยังไม่เคยมีลูก แต่เมื่อใดก็ตามที่คุณเป็นแม่ นั้นคือการสละเวลาไปค่อนชีวิต

ลูกรัก… หากลูกกำลังคิดว่า ตัวเองโชคไม่ดีที่พ่อแม่ไม่ร่ำรวย โชคไม่ดีที่ไม่มีรถคันใหญ่ โชคไม่ดีที่ไม่มีไอแพดรุ่นใหม่ไว้นั่งเล่น โชคไม่ดีที่ไม่มีชุดสวยแบรนด์ดัง โชคไม่ดีที่ไม่ได้กินไอศกรีม หรืออาหารอร่อยๆ ในโรงแรม แล้วละก็ … จงเงยหน้าน้อยๆ เศร้าๆ ของหนู แล้วโปรดฟังแม่!! แม่อยากบอกหนูเหลือเกินว่า ยังมีเด็กอีกหลายคนบนโลกใบนี้ที่โชคร้ายกว่าหนูมาก เด็กที่กินอาหารที่เลือกเมนูไม่ได้ กินเพื่อประทังชีวิตไปได้แต่ละมื้อ เด็กที่ใส่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง เสื้อผ้าเก่าตัดปะ เด็กที่ไม่มีบ้าน ไม่มีหลังคาคุ้มแดด ฝน เด็กที่มีแต่พ่อไม่มีแม่ มีแต่แม่ขาดพ่อ หรือไม่มีทั้งพ่อแม่ ไว้คอยกอด คอยรัก หรือปลอบประโลมยามทุกข์ท้อ หนูคิดดูสิลูก หากหิว เด็กๆ เหล่านั้นจะไปหาอาหารจากไหน ฝนตกตัวคงเปียกหนาวสั่น เพราะไม่มีบ้านเป็นที่หลบฝน กลางคืนหนาวจะนอนอย่างไรหากขาดผ้าห่ม หรือแม้กระทั่งอ้อมกอดของพ่อแม่ หากนอนฝันร้าย นอนละเมอเด็กเหล่านั้นจะมองหาอ้อมกอดจากใคร? ใช่แล้วลูก… หนูโชคดีมากๆ ที่มีวันนี้ หนูโชคดีมากที่เกิดท่ามกลางความรักของพ่อแม่และคนรอบข้าง หนูโชคดีมากที่มีเสื้อผ้าของพี่สาว หรือรองเท้าของพี่ชาย หนูโชคดีมากที่มีผัก มีหมู มีไข่เจียวแสนอร่อยให้หม่ำ หนูโชคดีมากที่มีบ้านไว้คอยคุ้มครองป้องกันอาศัย หลบแดดหลบฝน หนูโชคดีเหลือเกินที่มีอ้อมแขนพ่อ อ้อมกอดแม่ กอดหนูแน่นเสมอ ไม่ว่าหนูจะต้องเจอกับอะไรบนโลกใบใหญ่ใบนี้ […]

อยากให้คนเป็น พ่อ-แม่ หยุดอ่าน ลูกเรา ไม่จำเป็นต้องเป็นเหมือนใคร คำจำกัดความเล็กๆ ที่อาจสะท้านความในใจของลูกไปสู่คุณพ่อคุณแม่หลายๆ คน

บทเรียนของแม่ที่ป้อนข้าวลูก!! ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันแรกของการไปเรียนอนุบาล วันที่หนูต้องแยกจากอกแม่ ไปสู่บ้านหลังที่สอง เจอสังคมใหม่ เจอครู และเพื่อนๆ แม่รู้ว่ามันยากแค่ไหน กับการต้องอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้า จากเด็กน้อยในอ้อมอก ที่มีพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ทำอะไรให้หมดทุกอย่าง หนูต้องปรับตัว ปรับใจอย่างมาก.. วันแรกในรั้วโรงเรียน คุณครูรับตัวหนูเข้าไปในห้อง และขอความร่วมมือให้พ่อแม่ ออกมารอด้านนอก เพียงแค่ยื่นมือหนูให้คุณครู เสียงร้องไห้ก็ดังขึ้นไม่หยุด ใจแม่จะขาดให้ได้ สายตาหนูที่มองแม่ เหมือนจะต่อว่า ว่าทิ้งหนูไว้กับคนแปลกหน้าทำไม??? หนูร้องไห้ดังมากเท่าไหร่ ใจแม่ร้องไห้มากเท่านั้น หนูร้องไห้เสียงดัง และเบา สลับกันไป พ่อกับแม่นั่งรอด้วยใจจดจ่อ……………………… พอถึงเวลาพักกลางวัน หนูรีบก้มหน้าก้มตาตักข้าวใส่ปาก โดยไม่มองหน้าใคร มือขวาจับช้อนแบบเก้ๆ กังๆ ความหิวคงทำให้หนูรู้จักแก้ปัญหา หนูวางช้อน และใช้มือหยิบอาหารเข้าปากทันที ยิ่งเห็นภาพนั้นยิ่งน้ำตาไหล… ฉันนี่แหล่ะ “พ่อแม่รังแกฉันของจริง” ฉันป้อนข้าวให้ลูกทุกมื้อ เพราะลูกกินช้า ฉันป้อนข้าวให้ลูกเพราะลูกชอบทำเลอะ ฉันป้อนข้าวให้ลูกเพราะอยากให้ลูกกินได้เยอะ…. ลูกกินข้าวไม่เก่ง ช่วยเหลือตัวเองไม่เป็น ไม่ใช่ลูกหรอกที่แพ้!! มันคือความพ่ายแพ้ของคนเป็นพ่อแม่ อย่างไม่น่าให้อภัย คนชนะที่แท้ กลับเป็นลูก!!! เด็กตัวเล็กๆ […]

บริจาคเสื้อผ้าให้คนยากไร้ เพราะปัญหาความยากจน ยังถือว่าเป็นปัญหาใหญ่ที่ยังแก้ไม่หมดไปจากสังคม ซึ่งปัญหาเหล่านี้มักมีให้เห็นกันอยู่มากตามท้องถิ่นต่าง ๆ

เบื้องหลังความฉลาดของคนญี่ปุ่น ปัจจัยหลักที่สำคัญมาจากการ เลี้ยงลูกแบบญี่ปุ่นในวัยเด็ก เพราะเด็กส่วนใหญ่โตมาด้วย2มือแม่ ทำให้เติบโตสมวัยได้รับความรักเต็มที่

กที่มี ความคิดสร้างสรรค์ มักเป็นเด็กฉลาดและประสบความสำเร็จได้ง่ายในวันข้างหน้า ซึ่งการกระตุ้นให้ลูกมีความคิดสร้างสรรค์ที่ดีได้นั้นควรเริ่มตั้งแต่เล็ก ๆ

เพราะ ลูกคุณไม่ได้น่ารักสำหรับทุกคน แล้วคุณพ่อคุณแม่จะ เลี้ยงลูกอย่างไรให้น่ารักสำหรับทุกคน … แม้คุณพ่อคุณแม่จะรู้สึกเสมอว่า “ลูกของฉันทำอะไรก็น่ารักน่าเอ็นดู”

คนเราย่อมมีผิดพลาดกันได้ ซึ่งความผิดที่มักพบได้บ่อย คือการทำผิดกับคนในครอบครัวอย่าง พ่อแม่ และถึงแม้ท่านจะไม่โกรธ แต่ วิธีขอขมาพ่อแม่ เป็นเรื่องที่ลูกควรทำ

วิธีสอนลูกให้เป็นคนดี มีคุณค่า จากภาษิตโบราณที่กล่าวว่า คุณค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน แต่ถ้าผลของงานเป็นสิ่งทำลายสังคม และมนุษยชาติ คนๆนั้นจะมีคุณค่าจริงหรือ?