ห้องเรียนพ่อแม่

Amarin Baby & Kids มีผลสำรวจของพ่อแม่ยุคใหม่ซึ่งกลายเป็น พ่อแม่รังแกฉัน มีเวลาอยู่กับลูกน้อยลง มีความเชื่อถือในหนังสือสูง แต่ก็ยังปล่อยให้ลูกอยู่กับหน้าจอนานที่สุด โดยผลสำรวจนี้ได้ทำการสำรวจตั้งแต่เดือนมกราคม – มีนาคม 2559 มีตั้งแต่ลูกอายุ 0-12 ขวบ จำนวน 1,041 คน

ผู้เขียนเคยได้ยินคุณพ่อคุณแม่หลายคนที่สนใจธรรมะถามกันว่า ถ้าจะพาลูกไปปฏิบัติธรรม ควรจะเริ่มตั้งแต่อายุเท่าไหร่ดี เพราะมีคอร์สสำหรับเยาวชนมากมายหลายแห่งทั่วประเทศ ผู้เขียนเองก็สนใจเรื่องนี้ และ…

การเลี้ยงลูกตามหลักพุทธศาสนานั้น ต้องเริ่ม ต้นที่พ่อแม่ คือพ่อแม่ต้องทำตัวเป็นต้นแบบที่ดีให้แก่ลูก เราอยากได้ลูกที่มีคุณธรรมสูง มีความกตัญญูกตเวที พ่อแม่ก็ต้องฝึกฝนตนเองให้มีคุณธรรมเหล่านั้นด้วยและทำให้ลูกดูเป็นตัวอย่าง บุญในตัวของพ่อแม่จะดึงดูดให้ได้ลูกแก้วลูกผู้มีบุญที่เป็นยอดกตัญญู

การพูดกับลูก เพื่อให้ลูกเชื่อฟัง และทำตาม บางครั้งไม่ใช่เรื่องง่าย การพูดกับลูกมีความสำคัญมาก เพราะนั่นถือเป็นต้นแบบในการสอนลูก วิธีพูดให้ลูกทำตาม 30 วิธี

พ่อแม่ทุกคนย่อมรักลูกด้วยกันทั้งนั้น ซึ่งก็มีวิธีการปฏิบัติเลี้ยงดูลูกที่แตกต่างกันออกไป บางคนรักลูกไม่ถูกทาง ก็อาจกลายเป็นพ่อแม่รังแกฉันไปได้

คาถาการเลี้ยงลูกที่ดี …เพราะ การเลี้ยงลูกดูให้ดี คือ หนึ่งหน้าที่สำคัญของพ่อแม่ พ่อแม่ต้องทำตัวอย่างที่ดีให้ลูกเห็นในครอบครัว ลูกจะยึดถือเป็นแบบอย่าง

Amarin Baby and Kids ขอแสดงความชื่นชมในความเป็น “ลูกกตัญญู” ของคุณหมวย เกี๊ยะ ที่มีต่อคุณแม่ ที่มีการแชร์ผ่านโลกโซเชียล เมื่อวันที่ 18 มีนาคมที่ผ่านมา

สำหรับคุณพ่อ คุณแม่ที่เลี้ยงลูกในเมืองใหญ่ ทาง SSHEsociety องค์กรไม่แสวงผลกำไร ได้จัดทำคลิปวิดีโอเพื่อเตือนใจคุณพ่อ คุณแม่นี้ขึ้น เพื่อไม่ให้เหตุการณ์ การลักพาตัว ในเด็ก เกิดขึ้นอีก เพราะคนใจร้ายมีอยู่ทุกที่ในสังคม แม้แต่ในสถานที่ที่ไม่น่าเป็นอันตราย ให้คุณพ่อ คุณแม่ระวัง!!

นักวาดชื่อดัง 4 ท่าน ได้สร้างผลงานอยู่ใน ชุดหนังสือ “นิทานคุณธรรม ความซื่อสัตย์” มี 3 เล่ม 1 ดอกไม้ของไอจัง ดาว – นภพรรณ ทรงศิวิไล (เจ้าของนามปากกา รักษิตา) และ แป้ง ภัทรีดา ประสานทอง “ได้แรงบันดาลใจมาจากสิ่งรอบข้าง ซึ่งสามารถพบเจอได้ในชีวิตประจำวัน ผสมผสานกับความชื่นชอบในดอกไม้ โดยเฉพาะเมื่อนึกย้อนไปในวัยเด็กที่ผูกพันกับดอกไม้ในโรงเรียน จึงหยิบยกเอาเรื่องของดอกไม้มาผูกกับเรื่องการกระทำความผิดพลาดของเด็กๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้โดยไม่ตั้งใจ เพื่อนำเสนอข้อคิดด้านความซื่อสัตย์”   2 ปกติ วีระชัย ดวงเพลา (เดอะดวง) “หนังสือนิทานเล่นนี้ได้สะท้อนความซื่อสัตย์ ในมุมความรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเอง ซึ่งเป็นเรื่องทั่วไปที่เราอาจเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่ก็สามารถเกิดขึ้นได้ในชีวิตประจำวัน ซึ่งหวังว่าหนังสือนิทานเรื่องนี้จะช่วยให้คนในสังคมไทยฉุกคิดได้ว่า หากทุกคนมีความรับผิดชอบต่อตัวเองได้ สังคมไทยก็จะอยู่ได้อย่างมีความสุขมากขึ้น”   3 สาม ตั้ม-วิศุทธิ์ พรนิมิตร “เป็นนิทาน 3 เรื่อง ซึ่งสื่อถึงความซื่อสัตย์ 3 ด้าน ได้แก่ […]

เนื้อหาต่อไปนี้คือเรื่องเล่าที่จะช่วยสะท้อนสังคมในปัจจุบันเกี่ยวกับการล่วงละเมิดทางเพศได้เป็นอย่างดี เรื่องราวจะเป็นอย่างไรตามไปอ่านกันเลยค่ะ … มีลูกสาวของครอบครัวหนึ่ง ซึ่งหลังจากเด็กน้อยกลับจากโรงเรียนทุกวันจะต้องไปที่บ้านครูสอนพิเศษภาษาอังกฤษเพื่อติวอังกฤษเสริมเพราะพ่อแม่ตั้งเป้าไว้ว่าจะให้ลูกคนนี้ไปเรียนต่อเมืองนอกในอนาคต ต่อมา เด็กคนนี้มีพฤติกรรมประหลาดบางอย่างของซึ่งไม่รู้ว่าเริ่มเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร เวลาที่เธอกลับจากเรียนพิเศษทุกครั้งจะกำลูกอมเม็ดหนึ่งวิ่งกลับไปที่ห้อง โดยที่เธอไม่ได้กินลูกอมนั้นแต่จะยัดไว้ในหมอนแทน ลูกสาวเคยร้องไห้ขอร้องแม่อย่างน่าสงสารว่าไม่ไปเรียนภาษาอังกฤษได้ไหม แต่แม่กลับคิดว่าลูกไม่มีความอดทนจึงดุด่าลูก มีอยู่ครั้งหนึ่งลูกสาวเคยหลอกแม่ว่าไปเรียนพิเศษแต่จริงๆแล้วแอบหนีเรียนไปอยู่บ้านเพื่อน ปรากฏว่าครูสอนพิเศษโทรมาถามแม่ของเธอว่าทำไมวันนี้เด็กไม่มาเรียน แม่จึงโกรธมาก พอตามไปเจอตัวที่บ้านเพื่อนลูก แม่ก็ตีลูกเสียยกใหญ่เดี๋ยวนั้นเลย ทำให้หลังจากนั้นมาเด็กน้อยเริ่มกลายเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดค่อยจา ผ่านไปหนึ่งเทอม อยู่มาวันหนึ่งแม่พบว่าหมอนของลูกสาวมีมดตัวเล็กๆเดินออกมาอยู่ตลอด และหมอนก็หนักมากกว่าปกติ แม่รู้สึกสงสัยจึงถอดไส้หมอนออกมาดู ปรากฏว่าต้องช็อค เพราะในนั้นมีลูกอมจำนวนมากและห่อพลาสติกที่หุ้มลูกอมบางอันก็ฉีกขาดแล้วมีมดทำรังในนั้นเต็มไปหมด พอลูกกลับมาถึงบ้าน แม่ก็เลยด่าว่าทำไมถึงเอาลูกอมมายัดหมอนจนมดขึ้นสกปรกแบบนี้ ลูกสาวไม่ตอบแต่ร่างกายสั่นเกร็งไปทั้งตัว แล้วก็หยิบลูกอมเหนียวๆในหมอนที่เต็มไปด้วยมดเข้าปาก ทำให้แม่ตกใจมากและพาลูกไปพบจิตแพทย์ ถึงได้รู้ความลับบางอย่างที่น่าตกใจ ที่แท้ครูสอนพิเศษภาษาอังกฤษเป็น “พวกบ้ากาม” ทุกครั้งที่เด็กคนนี้ไปติว ครูจะบอกว่าวันนี้เราจะมาเล่น “เกม” กัน ลูกอมนี้คือรางวัลที่เด็กเล่นเกมกับครู และหลังจากที่ล่วงละเมิดทางเพศเด็กเสร็จ ครูจะบอกว่า “ห้ามบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้นะ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวแม่ต้องตีเธอขาลายแน่ๆ นี่เป็นความลับระหว่างเราสองคน ครูก็จะไม่บอกเรื่องนี้กับใครด้วยเหมือนกัน” ภายหลังครูสอนภาษาอังกฤษคนนี้ถูกตำรวจจับ ส่วนเด็กกลายเป็นโรคซึมเศร้า ถึงพ่อแม่จะพาลูกไปรักษากับจิตแพทย์ก็ตาม แต่บาดแผลที่อยู่ในจิตใจของเด็กคงไม่มีวันลบเลือนและติดอยู่ในใจไปตลอดชีวิต ด้วยความปรารถนาดี เพื่อให้ทุกคนใส่ใจลูกหลานของตนให้ดี ไม่อย่างนั้นอาจเกิดเรื่องราวที่น่าสลดใจเช่นนี้ ขอบคุณข้อมูลและภาพจาก : http://www.manyum.com/post/detail/128552.html  

เมื่อพ่อแกล้ง “ทิ้งลูกชายวัย4ขวบ” ไว้กลางห้าง เพื่อดูท่าทีของลูกเมื่อหลงอยู่กลางซุปเปอร์มาเกต จึงแกล้งทิ้งลูกแล้วแอบดูอยู่ห่างๆ แต่ลูกกลับทำสิ่งที่ไม่คาดคิด

การอบรมสั่งสอนลูกเป็นเรื่องที่ท้าทายสำหรับพ่อแม่หลายคน ซึ่งพ่อแม่หลายคนอาจมีวิธีการเลี้ยงดูสั่งสอนที่แตกจ่างหันไป แต่รู้ไหมว่า “การดุด่า ห้าม หรือลงโทษเด็กเพื่ออบรมสั่งสอน อาจส่งผลเสียต่อเด็กได้ จะมีผลอย่างไรบ้างไปดูกันค่ะ ผลกระทบจากความรุนแรงต่อเด็ก ผลในระยะสั้น ด้านสุขภาพร่างกาย มีอาการบาดเจ็บ หรือเป็นโรคผิดปกติต่างๆ เช่น ความผิดปกติเรื่องการทานอาหาร ปวดท้อง และยังขัดขวางพัฒนาการของเด็ก เด็กจะมีพัฒนาการและสมองช้ากว่าเด็กทั่วไป ทำให้เกิดปัญหาการปรับตัวทั้งในด้านการเรียน ด้านสังคม มนุษย์สัมพันธ์ และทางจิตใจในอนาคตต่อไป ด้านสุขภาพจิตใจ เด็กอาจรู้สึกเศร้าเสียใจ เสียความภูมิใจในคุณค่าของตนเอง สิ้นหวัง จนอาจมีอาการเศร้าซึมรุนแรง วิตกกังวล มีปัญหาการเข้าสังคม จน มีแนวโน้มฆ่าตัวตาย หรือ อาจกลายเป็น เด็กมีพฤติกรรมก้าวร้าว ไม่เคารพกฎระเบียบ เนื่องจากความโกรธหรือความเครียดสะสม ผลในระยะยาว เด็กมีแนวโน้มที่จะโตเป็นผู้ใหญ่ที่ใช้ความรุนแรงต่อผู้อื่น เพราะคิดว่าความรุนแรงเป็นเรื่องปกติ อาจมีอาการก้าวร้าว ชอบรังแกเพื่อน มีพฤติกรรมทารุณทางเพศ ทารุณกรรมเด็ก ทำร้ายคู่ครอง และอาจจะสืบทอดพฤติกรรมการลงโทษเด็กด้วยความรุนแรง เมื่อได้เป็นพ่อคนแม่คนบ้าง ทำให้เกิดการถ่ายทอดพฤติกรรมรุนแรงจากรุ่นหนึ่งไปสู่รุ่นต่อไป เด็กมีแนวโน้มที่จะมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม เช่น นิยมชมชอบการกระทำที่ผิดกฏหมาย เสพติดการใช้สารเสพติดต่างๆ ไปจนถึงการเข้าร่วม หรือกลายเป็นผู้ก่ออาชญากรรม   การที่พ่อแม่จะอบรมสั่งสอนลูก […]

เมื่อผู้ปกครองพาลูกหลานไปอยู่ในกลุ่มคนจำนวนมากๆ แออัดยัดเยียด บางครั้งกลางแดดร้อน บางครั้งฝนตก ส่งผลเสียต่อเด็กทั้งสุขภาพกายและสุขภาพจิต

เมื่อก่อนนั้น ผู้ใหญ่หรือแม้แต่คุณครูหลายๆท่านยังรู้สึกตะขิดตะขวงใจที่จะพูดจะสอนเด็กๆ เพราะเกรงเด็กจะแยกแยะไม่ออกระหว่างในเรื่องของเพศสัมพันธ์ การสืบพันธุ์ เพศศึกษา หนำซ้ำยังไม่มั่นใจว่าเด็กควรจะเรียนรู้อะไรให้เหมาะสมกับแต่ละช่วงวัย แนวคิดการสอนเพศศึกษายุคนี้ จะไม่ได้มุ่งเน้นว่าเป็นเรื่องชองเรื่องกามอารมณ์ (sex) แต่ให้ทัศนคติว่านี่คือกระบวนการที่จะสร้างภูมิคุ้มกันทางเพศให้แก่เด็กและเยาวชน ลดผลกระทบ ซึ่งอาจเกิดขึ้นจากพฤติกรรมทางเพศที่ไม่เหมาะสมเมื่อเติบโตไปเป็นวัยรุ่น การสอนเพศศึกษาน่าจะครอบคลุมไปถึงเรื่องของ พัฒนาการทางด้านร่างกาย อารมณ์ สังคมมนุษยสัมพันธ สุขภาพทางเพศ ทักษะการใช้ชีวิต พฤติกรรมทางเพศ สังคมและวัฒนธรรม สิ่งที่น่าเป็นห่วงยิ่งก็คือ เด็กในยุคปัจจุบันมีช่องทางในการเข้าถึงสื่อต่างๆอย่างมากมาย และง่ายดาย แถมยังมีอันตรายแฝงเร้นอย่างที่ผู้ใหญ่อย่างเราๆก็คาดไม่ถึง เราในฐานะคุณพ่อคุณแม่ คงต้องปรึกษาหารือกันและเรียนรู้เอาใจใส่ ในเรื่องนี้กันอย่างจริงจัง ยิ่งดูจากผลการสำรวจที่พบว่า ในบ้านเรานั้น คุณพ่อแม่มีบทบาทในการสอนเรื่องเพศแก่ลูก แค่   ร้อยละหนึ่งเท่านั้น ซึ่งนับได้ว่าน้อยที่สุดในโลก ! (โดยเฉลี่ยของทั่วโลกก็อยู่แค่ ร้อยละ 12 ซึ่งก็ถือว่าน้อยอยู่ดี) แสดงให้เห็นแนวโน้มเลยว่า เด็กๆเมื่อเติบโตเป็นวัยรุ่น พวกเขาก็จะหาความรู้เรื่องเพศกันเอง หรือจากผู้อื่น แหล่งอื่น ที่ไม่ใช่พ่อแม่ ซึ่งอาจอันตรายกว่าที่คาดคิด เกิดเป็นค่านิยมที่ผิดๆ จะก่อให้เกิดความเสียหายต่อสังคมอย่างคาดไม่ถึง     เรื่อง : รศ.นพ.อดิศักดิ์ ผลิตผลการพิมพ์ ภาพ : […]

“คิดจะมีพี่เลี้ยงต่างชาติ เลือกอย่างไรให้ปลอดภัย”   ยุค”ครอบครัวรวม”นั่นคือ ปู่ ย่า ตา ยาย ลุง ป้า น้า อา และหลานๆอยู่ในครอบครัวเดียวกัน ช่วยดูแลเอาใจใส่กัน เห็นทีจะหาได้ยากขึ้นทุกทีแล้วในสังคมเรา สิ่งที่เด็กๆรุ่นนี้มากมายที่เติบโตกันมาในสภาพ “ครอบครัวเดี่ยว”(มีเพียงพ่อและแม่ช่วยกันดูแล) “ครอบครัวเลี้ยงเดี่ยว”(มีเพียงพ่อหรือมีเพียงแม่เท่านั้นที่เลี้ยงดู) และมีไม่น้อยเลย ที่อยู่กับ “ใครก็ไม่รู้”ซึ่งเรียกกันโดยทั่วไปว่า “พี่เลี้ยง” เรียกได้ว่าพอคุณแม่ครบกำหนดลาคลอด(3 เดือน) ลูกวัยแบเบาะก็ได้เห็นพี่เลี้ยงมายืนยิ้มเผล่อยู่ข้างเปลนอนแล้ว…. ปัญหาก็คือคงไม่มีคนเป็นพ่อเป็นแม่ที่ไหนแน่ๆที่จะปล่อยให้ลูกของตนอยู่กับ“ใครก็ไม่รู้”โดยลำพัง แม้เพียงชั่วแว่บเดียวก็ตาม โดยมากจึงอาศัยญาติสนิทมิตรสหายช่วยกันแนะนำหรือติดต่อผ่านทางศูนย์พี่เลี้ยงซึ่งมีตัวตน มีสถานที่ชัดเจน มีสถาบันที่น่าเชื่อถือได้ให้การรับรองรับผิดชอบ แต่บางครั้งก็แพงครับ พ่อแม่อาจหาทางประหยัดหรือหาศูนย์พี่เลี้ยงที่ไม่ค่อยมีมาตรฐาน ราคาถูก ปัญหาที่ตามมาก็คือ ทุกวันนี้พี่เลี้ยงเด็กไม่ใช่น้อยๆเลยเป็น คนต่างชาติ ซึ่งทำให้คุณพ่อคุณแม่กังวลยิ่งขึ้นไปอีก เปล่าครับ,, มิใช่การเหยียดผิว หรืออคติใดๆ แต่ความเป็นต่างชาติต่างแดนทำให้ยิ่งไม่รู้ที่มาที่ไป แถมไม่มั่นใจในสุขภาพกายและสุขภาพจิตอีกตะหาก   ต่อจากนี้ไปเป็นแนวคิดเบื้องต้นของพิจารณา เมื่อจำต้องให้ลูกมีพี่เลี้ยงต่างชาติ หลายๆท่านเลือก Daycare (หรือที่เราเรียกกันว่า Nursery) ซึ่งหาให้ใกล้ที่ทำงานของคุณพ่อคุณแม่ ซึ่งจะได้อาศัยช่วง         พักเที่ยงแว่บไปดูแลลูก และหลังเลิกงานจะได้ไปรับลูกได้โดยไม่เสียเวลามากนัก แม้เป็นเรื่องยาก ก็ยังภาวนาให้คุณได้มีญาติสนิท(คุณปู่-ย่า-ตา-ยาย […]

เด็กยุคปัจจุบันเติบโตมากับปัญหาสิ่งแวดล้อม เราในฐานะพ่อแม่ ควร สอนลูกรักสิ่งแวดล้อม เพื่อให้เขามีชีวิตที่เติบโตมาพร้อมกับธรรมชาติก่อนที่จะสูญสลายไป