(แม้ว่าเพื่อนของลูกจะร้องไห้เสียงดังขนาดไหนก็ตาม)นี่หมายความว่าลูกคุณเป็นเด็กมีปัญหาหรือเปล่านะ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ลูกเป็นเด็กธรรมดาทั่วไปนี่แหละ เพียงแต่เขายังไม่ตระหนักว่าคนอื่นๆ ก็มีความรู้สึกเช่นเดียวกันกับเขา “เพราะเด็กวัยนี้มักจะเอาตนเองเป็นศูนย์กลางของทุกสิ่ง เขาไม่เข้าใจว่าการกระทำบางอย่างของเขาทำร้ายคนอื่นได้มากเพียงใด” มิเชล นีลันวู้ดนักจิตวิทยาจากอเมริกากล่าว การสอนให้ลูกรู้จักพูดคำ “ขอโทษ” ทำให้เขาเข้าใจว่าการเอาใจเขามาใส่ใจเราเป็นอย่างไร
เป็นตัวอย่างที่ดี เมื่อคุณทำผิดและอยากจะพูดขอโทษกับลูก มองตาของเขาด้วยสีหน้าที่จริงจัง นี่จะทำให้ลูกสนใจคุณและตั้งใจฟังสิ่งที่คุณพูด และเขาจะทำตามคุณ เมื่อเขาทำให้ใครไม่พอใจ
อธิบายเป็นคำพูด พยายามช่วยลูกอธิบายความรู้สึกขณะนั้น เช่น “ลูกกลัวใช่มั้ยที่แม่ดุลูกเสียงดังเมื่อกี๊” นี่เป็นการสอนให้รู้ว่าคนเราต้องเข้าใจความรู้สึกของผู้อื่นเพื่อไม่ทำให้เขาเสียใจ
ใช้คำเฉพาะเจาะจง หากลูกต้องการพูดขอโทษ ให้เขาพูดว่าลูกเสียใจกับเรื่องอะไรและทำไม (“หนูตีพี่จุ๊บจิ๊บ ทำให้เขาเสียใจและเจ็บ”) ลูกจะเริ่มเข้าใจถึงเหตุและผลของการกระทำ ว่าการกระทำของเขาสร้างความโกรธและความเสียใจให้ผู้อื่น
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง