account_circleเด็กวัยเตาะแตะมีสัญชาตญาณนักสำรวจบวกนักทดลองอยู่ในตัวกันทุกคน พวกเขาเรียนรู้โลกกว้างจากการลงไปสัมผัสมันตรงๆ สัญชาตญาณนี้รุนแรงจนฉุดไม่อยู่ ดังนั้นจึงไม่แปลกอะไรที่ลูกของคุณจะไม่อาจห้ามใจตัวเองไปแตะ บีบ หรือเอานิ้วจิ้มสิ่งต่างๆ ที่พบ ยังไม่นับนิสัยชอบเดินลากมือระโน่นระนี่ไปตามทางด้วย
ผลที่ตามมาคือ คำว่า อย่าจับ ! กลายเป็นประโยคติดปากของคุณพ่อคุณแม่ ทั้งที่ความจริงการคอยดึงมือลูกออกมาจากของที่เขากำลังจะสัมผัสไม่ใช่ทางแก้ที่ถูกต้องเลย เพราะมันไม่ต่างจากการดึงเขาออกจากโลกใบใหม่ที่ต้องเรียนรู้ แต่ในทางกลับกัน ของบางอย่างเช่น ของที่มีสารเคมี หรือของที่แตกหักได้ ก็เป็นอันตรายเกินกว่าที่เด็กๆ ควรจะแตะต้อง วิธีที่ดีที่สุดคือ ทางสายกลางระหว่างการดูแลเรื่องความปลอดภัย กับการสร้างเสริมประสบการณ์ให้ลูกน้อย
กำหนดเขตอันตราย พยายามทำบ้านให้เป็นพื้นที่ปลอดภัย เก็บข้าวของมีค่าที่คุณพ่อคุณแม่แสนหวงออกไปจากห้องที่ลูกใชบ่อยๆรอจนลูกเลยวัยชอบจับแล้วค่อยมาอวดโฉมกันใหม่ ยามออกนอกบ้านพยายามกันตัวเขาจากสภาพแวดล้อมที่มีความเสี่ยง ถ้าไปช็อปด้วยกัน ก็จับลูกนั่งรถเข็นแล้วหาอะไรมายื่นให้เขาขยำเล่น มือจะได้ไม่ว่าง แต่ถ้าหนูน้อยยังไม่ยอมอยู่นิ่ง จะให้เขาช่วยคุณแม่ด้วยการชี้มือไปที่กล่องซีเรียลที่ต้องการ แล้วให้เขาเป็นคนหยิบมันออกจากชั้นมาใส่รถเข็น ก็น่าจะเป็นทางออกที่พออกพอใจกันทั้งสองฝ่าย
วัตถุอันตราย สัญชาตญาณนักสำรวจต้องมีขีดจำกัด อุปกรณ์หลายอย่างในบ้าน อาทิ ของมีคม กาน้ำร้อน เตา หรือที่เสียบปลั๊กไฟ จัดเป็น ของต้องห้าม ที่ควรทำความเข้าใจร่วมกันว่า หนู-ห้าม – แตะ ถ้าเห็นว่าลูกยังทำท่าจะเอื้อมเข้าไปหาของต้องห้ามอยู่อีก ให้รีบอุ้มเขาออกมาเลย – – ทำใจหน่อย คุณอาจต้องทำแบบเดียวกันอีกหลายสิบรอบกว่าเจ้าตัวเล็กจะยอมเข้าใจว่า หนู – ห้าม – แตะ จริงๆ ชิงสนับสนุนก่อน เขาอยากบีบยาสีฟันหรือ ก็สอนให้เขาบีบมันออกมาให้สวยๆ สิ ถ้าเขาอยากลองแตะคอมพิวเตอร์ ก็จับมานั่งบนตัก แล้วให้ลองกดโน่นกดนี่เล่นสัก 5 นาที ลูกอยากเปิดทีวีเองก็ย่อมได้ แกะถ่านรีโมทออกแล้วส่งให้เขาไปกดเสียให้สะใจ แต่มีข้อแม้อยู่ว่า นักวิทยาศาสตร์น้อยจะได้ลองทุกอย่างก็ต่อเมื่อมีแม่หรือผู้ใหญ่คนอื่นในบ้านอยู่ด้วยเท่านั้นนะ
อย่ามีโทสะ แม้ว่าคุณจะรีบดึงเขาออกมาจากวัตถุอันตราย แต่ก็ไม่จำเป็นต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ เพราะวัยเตาะแตะมีแนวโน้มที่จะหวนกลับไปทำพฤติกรรมเดิมๆ ชวนสยองจิตอีกอยู่ดี และถ้าเผอิญว่าคุณเผลอแสดงอาการตกอกตกใจให้เขาเห็น ก็อย่ากลบเกลื่อนหรือระบายอารมณ์ด้วยการดุด่าว่ากล่าวล่ะ ด.ช.ชานัท จุลิรัชนีกร
บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง