“ทางสายกลาง” ให้ลูกกินของหวานแบบไม่เสพย์ติด ห้ามมากไปทำลูกเครียดจนแอบกินไม่หยุด

ถัดจากทางสายกลางเรื่องการเลี้ยงลูกก็มาถึงทางสายกลางเรื่องการเลี้ยงบุพการี

เรื่องนี้ผมได้พูดในคอลัมน์นี้มากกว่าหนึ่งครั้งแล้วว่าคุณพ่อคุณแม่เป็นผู้กำหนดกติกา เรามีหน้าที่ทำให้ลูกรู้ว่าเราใหญ่ที่สุดในบ้านดังนั้นเขาต้องฟังเรา นั่นแปลว่าปู่ย่าตายายต้องฟังเราด้วย

(อ่านเพิ่มเติม ตายายตามใจหลานสุดๆ กลายเป็นเด็กเอาแต่ใจ พ่อแม่ควรทำอย่างไร)

ทางสายกลางที่เราต้องเดินและรักษาสมดุลให้ได้คือทำอย่างไรปู่ย่าตายายจะไม่เสียใจ เรื่องนี้ไม่ยากหากคุณพ่อคุณแม่หมั่นถามตนเองเป็นนิจว่ากติกาที่เราใช้เลี้ยงลูกนั้นเป็นกติกาที่ดีหรือไม่ หากเป็นกติกาที่ดีก็ตามนั้น ลูกเป็นคนที่ต้องอยู่บนโลกนี้อีกนาน 60-70 ปี เขาต้องมีบุคลิกและนิสัยที่ดีอีกนานจึงจะอยู่ได้อย่างมีความสุข ส่วนปู่ย่าตายายจะอยู่ได้อีกไม่นานนัก ท่านควรได้รับความสุขในบั้นปลายมากที่สุดเท่าที่เรามอบให้ได้ แต่หากมากที่สุดแล้วยังไม่พอนั่นเป็นเรื่องที่ทุกฝ่ายต้องทำใจ

หากคุณพ่อคุณแม่คิดว่ากติกาที่เราใช้เลี้ยงลูกเป็นกติกาที่ดีก็ไม่ควรต้องหวั่นไหวอะไร

อ่านต่อ “ทะเลาะกับปู่ย่าตายายเรื่องเลี้ยงลูกประจำ ทำอย่างไร?” คลิกหน้า 3