บอกลาแบบ ไร้น้ำตา (และความหงุดหงิด)

Alternative Textaccount_circle
event

ยิ่งถ้าได้ไปเล่นที่บ้านเพื่อนๆ ด้วยแล้ว  จะให้เก็บของกลับบ้าน อย่าหวังเสียให้ยาก  ถ้าไปดึงไปบังคับ คราวนี้ก็ถึงเวลาร้องไห้งอแง อาละวาดกันละ ถ้าไม่อยากให้วันแสนสุขจบลงด้วยน้ำตา (และอารมณ์ขุ่นมัว) คุณพ่อคุณแม่คงต้องหาวิธีเตรียมรับสถานการณ์แล้วล่ะ

 
คุยกันก่อน

 
ตกลงกับลูกเสียตั้งแต่เนิ่นๆ ให้เขาเข้าใจว่า เมื่อถึงเวลาที่พ่อแม่บอกว่า กลับบ้าน นั่นหมายถึง เขาต้องเลิกเล่น และเตรียมตัวบอกลาได้แล้ว อาจจะกำหนดเป็นประโยคชัดๆ ไปเลยก็ได้ เช่น “ถ้าแม่บอกว่า ให้หนูเก็บของ แปลว่าเรากำลังจะกลับบ้านกันแล้วนะ” ให้ลูกรับปากเอาไว้ก่อน เขาจะได้ไม่มาโยเยผัดเวลาเมื่อต้องกลับบ้านกันจริงๆ

 
เตือนล่วงหน้า

 
ก่อนถึงเวลากลับบ้านสัก 5 นาที คุณแม่อาจจะเดินเข้าไปสะกิดพ่อหนูแม่หนูทั้งหลาย ว่าใกล้ถึงเวลาแล้วนะ  เขาจะได้เตรียมตัวทัน ถ้ากำลังเล่นเกมสนุกๆ ก็ต้องเตรียมจบเกมโดยไม่ลืมบอกว่า “ไว้พรุ่งนี้มาเล่นกันใหม่นะ”

 
เปลี่ยนการจากลาให้กลายเป็นเรื่องสนุก

 
ลองเล่นเกม “ใครจะไปถึงประตูบ้าน/สนามเด็กเล่น ก่อนกัน” ดูสิ หรือจะให้เด็กๆ นับถอยหลังเสียงดังๆ ทำให้เขารู้สึกว่า เวลาเลิกเล่นก็สนุกได้ไม่แพ้ตอนเริ่มเล่นหรอกนะ

 
ให้รางวัลกับคำว่า “เจอกันใหม่นะ”

 
ถ้าลูกเป็นเด็กดี ยอมเลิกเล่นโดยไม่งอแง อย่าลืมบอกเขาว่า คุณแม่ดีใจมาก และคราวหน้าจะพาเขามาเล่นอีกแน่ๆ เป็นคำสัญญาและรางวัลไปในตัว

 

 

บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง

เรื่องที่คนอ่านมากสุด

keyboard_arrow_up