account_circle
นิทานสั้นๆ เล่าให้ลูกฟังก่อนนอน เสริมสร้างจินตนาการ
เรื่องอันโดรเคิลส์กับสิงโต
ทาสคนหนึ่งมีนามว่า “อันโดรเคิลส์” ครั้งหนึ่งเคยหนีหายเข้าไปหลบภัยอยู่ในป่า ขณะที่เขาเดินเตร่ไปมาอยู่แถวนั้น เขาได้เข้าไปพบสิงโตตัวหนึ่ง กำลังนอนร้องครวญครางอยู่ ตอนแรกเขาหันหลังวิ่งหนีเอาตัวรอด แต่เห็นว่า สิงโตไม่ได้ไล่ตามเขามา เขาจึงหันหลังกลับ และเดินเข้าไปหามัน
เมื่อเขาเข้าไปใกล้ สิงโตได้เหยียดอุ้งเท้าหน้าออกมา มันบวมเป่งและมีเลือดออก อันโดรเคิลส์สังเกตเห็นว่ามีหนามอันใหญ่ทิ่มแทงเข้าไป ทำให้มันเจ็บปวดนักหนา เขาดึงหนามนั้นออก แล้วพันแผลที่อุ้งเท้าของสิงโต ซึ่งในไม่ช้ามันก็ลุกขึ้นได้ และเลียมือของอันโดรเคิลส์คล้ายกับหมา
แล้วสิงโตก็พาอันโดรเคิลส์ไปยังถ้ำที่มันอยู่ และทุกๆวันมันจะนำเนื้อมาให้เขากินเพื่อยังชีพ แต่หลังจากนั้นไม่นานเท่าไหร่ ทั้งอันโดรเคิลส์ และสิงโตก็ถูกจับได้ สำหรับทาสถูกศาลตัดสินให้ถูกส่งให้สิงโตกิน หลังจากที่สิงโตถูกขังไว้ให้อดอาหารหลายวัน สมเด็จพระเจ้าจักรพรรดิ พร้อมด้วยข้าราชสำนักทุกพระองค์ ได้เสด็จมาทอดพระเนตรการแสดงต่อสาธารณะชน อันโดรเคิลส์ได้ถูกนำออกมาสู่กกลางสังเวียน
ขณะนั้นสิงโต ก็ถูกปล่อยออกมาจากคอกที่กักกัน มันวิ่งโลดแล่นไปข้างหน้าพร้อมกับคำรามใส่เหยื่อของมัน แต่เมื่อมันเข้ามาใกล้อันโดรเคิลส์ มันก็จำเพื่อนเก่าของมันได้ มันจึงกระดิกหางเข้าคลอเคลีย และเลียมือของเขาเหมือนหมาที่เป็นเพื่อนกัน พระเจ้าจักพรรดิซึ่งสงสัยในสิ่งนี้ จึงเรียกให้อันโดรเคิลส์ เข้าไปหาพระองค์ ซึ่งอันโดรเคิลส์เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ พระองค์ฟัง ดังนั้น ผู้เป็นทาสจึงได้รับการอภัยโทษ และถูกปล่อยตัวให้เป็นอิสระ และสิงโต ก็ถูกปล่อยกลับสู่ป่าอันเป็นถิ่นฐานของมัน
เรื่อง หมาป่ากับต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์
นานมาแล้ว มีหมาป่าผอมโซตัวหนึ่ง… ไปบนบานกับต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ว่า ขอเป็นวัวบ้านตัวอ้วนพี เมื่อกลายร่างเป็นวัวถูกชาวบ้านใช้ไถนา เกิดความเหนื่อยเมื่อยล้า
จึงไปบนบานกับต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ว่า ขอเป็นม้า แต่กลับถูกพระราชาผู้ครองนครสั่งให้ทหารจับตัวไปเป็นพาหนะ เกิดความเบื่อหน่ายอีก
จึงไปบนบานกับต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ว่า ขอเป็นพระราชาเสียเอง เมื่อได้เป็นพระราชาสมใจแล้ว เขายังมีความต้องการเรือเดินทะเลขนาดใหญ่ จึงสั่งทหารให้ไปตัดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เพื่อต่อเรือ …ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์โกรธมากที่ทำคุณไม่ขึ้น จึงบอกให้ทหารไปตามพระราชามาตัดเอง
เมื่อพระราชามาถึง ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ได้กล่าวตำหนิในความไม่รู้จักพอ และสาปให้กลายร่างกลับเป็นหมาป่าผอมโซเช่นเดิม
เรื่อง ฤาษีลวงตะกวด
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีฤาษีผู้มีตบะกล้าตนหนึ่ง เป็นที่เคารพศรัทธาของชาวบ้านมาก จึงได้สร้างศาลาไว้ให้ที่ชายป่าแห่งหนึ่ง และที่บริเวณนั้นมีตะกวดตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ที่จอมปลวกใหญ่ ใกล้ที่อยู่ของฤาษีนั้น ตะกวดตัวนี้มักจะไปหาฤาษีเป็นประจำทุกวัน เพื่อไปทานอาหารที่ฤาษีให้ เมื่อทานเสร็จแล้วจึงกลับไปอยู่ที่อยู่ของตน
ต่อมาไม่นาน ท่านฤาษีได้อำลาชาวบ้านไปที่อื่น ต่อมาได้มีฤาษีเจ้าเล่ห์ตนหนึ่ง เข้ามาอาศัยอยู่แทน ตะกวดก็คิดว่า แม้ท่านผู้นี้ก็คงทรงศีลเหมือนกัน จึงไปหาฤาษีนั้นเช่นเดิม อยู่มาวันหนึ่งชาวบ้านแถวนั้นได้นำอาหาร มาถวายฤาษี พอท่านได้ทานอาหารซึ่งมีเนื้อปรุงรสแล้วเกิดติดใจในรสนั้น และอยากจะทานอีก จึงแกล้งถามชาวบ้านว่า เนื้ออะไร? ชาวบ้านตอบว่า “เนื้อตะกวด” เมื่อทราบว่าเป็นเนื้อตะกวด จึงคิดได้ว่า “ มีตะกวดใหญ่ตัวหนึ่งมาหาเราเป็นประจำ ดีละเราจะฆ่ามันเพื่อกินเนื้อซะ ลาภปากมาหาถึงที่ ”
คิดแล้ว จึงให้ชาวบ้านเอาเครื่องปรุงมาเตรียมไว้ ส่วนตัวฤาษีนั่งถือไม้ขนาดพอเหมาะซ่อนอยู่ข้างหลัง เย็นวันนั้น ตะกวดได้ไปหาฤาษีตามปกติ ได้เห็นท่านั่งที่แปลกๆของฤาษี จึงคิดว่า “วันนี้ฤาษี ท่านนั่งหลับๆลืมๆ ชอบกลอยู่ นั่งท่าที่ไม่เหมือนวันก่อน ชำเลืองเราเป็นประจำ” ตะกวดจึงคลานไปอยู่ใต้ทิศทางลม และได้กลิ่นเนื้อตะกวด จึงทราบทันทีว่า ดาบสเจ้าเล่ห์นี้ คงกินเนื้อตะกวด แล้วเกิดความติดใจ คราวนี้ หวังจะตีเรา เอาเนื้อไปทำเป็นอาหารแน่ๆ เมื่อคิดได้เช่นนั้น จึงไม่ยอมเข้าไปใกล้ ถอยกลับแล้ววิ่งหนีไป
ฝ่ายฤาษีเจ้าเล่ห์ทราบว่าตะกวดรู้ตัวแล้ว ไม่ยอมมาเข้าใกล้ จึงลุกขึ้นขว้างท่อนไม้ตามหลังไป ท่อนไม้ได้ถูกเพียงส่วนหางของตะกวดเท่านั้น ตะกวดตกใจรีบหลบเข้าไปในจอมปลวกอย่างรวดเร็ว โผล่เพียงศีรษะออกมาเท่านั้น และกล่าวติเตียนฤาษีว่า “นี่เจ้าฤาษีผู้ไร้ยางอาย จะมีประโยชน์อะไรแก่เจ้า ด้วยการแต่งตัวเป็นผู้ทรงศีล แต่จิตใจกลับชั่วร้ายหลอกลวงไม่มีความเมตตา ดีแต่ข้างนอกแต่ข้างในกลวง หลอกลวงได้แต่เฉพาะพวกรู้ไม่ทันเท่านั้น” ว่าแล้วตะกวดก็มุดลงรู และไม่เคยมาหาฤาษีอีกเลย
อ่านต่อบทความดี ๆ คลิก
เหตุผลที่ควรเล่านิทานและเทคนิคการเล่านิทานให้ลูกน้อยเพลิดเพลินและมีความสุข
ขอบคุณข้อมูลจาก : https://nitanstory.com
เลี้ยงลูกให้ เก่ง ดี มีสุข ไปกับเรา คลิกติดตามที่