ขอโทษลูก ให้เป็น ลูกจะได้เรียนรู้สิ่งดีๆ

ขอโทษลูกให้เป็น (ต่อ)

สำหรับตัวผู้เขียนเองนั้น ก็เคยเป็นแม่ที่หงุดหงิด และทำผิดใส่ลูกเช่นกัน ซึ่งภาพในวันนั้นของลูกที่นั่งกอดเข่าในมุมมืดกับความเงียบที่มีน้ำตาคลอเบ้า และพยายามอย่างหนักที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหล เพราะกลัวว่า แม่จะหงุดหงิดใส่เขาอีก

พอเห็นภาพแค่นั้น คุณรู้ไหมคะ ฉันทำอย่างไร? ฉันตั้งสติ เดินเข้าไปหาลูก แล้วเอาเข้ามากอด ความรู้สึกตอนนั้น ฉันไม่รู้สึกอายเลยที่จะกล่าวคำว่า “แม่ขอโทษลูก แม่ขอโทษที่แม่พูดจาไม่ดีกับหนู แม่รู้ว่าสิ่งที่แม่ทำนั้นไม่ดี แม่คงจะเหนื่อยและเครียดมากเกินไป แม่สัญญาว่าแม่จะไม่ทำแบบนี้อีกเด็ดขาด”

เท่านี้ละค่ะ คุณรู้ไหมคะ ลูกตอบกลับมาหาดิฉันว่าอย่างไร “เหนื่อยก็พักค่ะ หนูไม่อยากให้แม่หงุดหงิด และหนูก็ขอโทษที่หนูดื้อเกินไป หนูรักแม่นะคะ”

น้ำตาคนเป็นแม่นี่ไหลออกมาเลยละค่ะ มันเสียใจและตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เด็กตัวเล็ก ๆ แค่นี้จะมีความคิดและพูดได้มากขนาดนี้ หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น เชื่อไหมคะ ลูกของดิฉัน เขาก็ไม่ทำตัวงอแงอีกเลย และทุกครั้งที่เขาทำผิด พอฉันเงียบ เขาก็จะรู้สึกสำนึกได้ด้วยตัวเอง แล้วจะเดินมาหาฉันเองเมื่อเขาพร้อม และกล่าวคำว่า “ขอโทษ” และอธิบายว่าที่ขอโทษนั้น เป็นเพราะเขารู้สึกผิดจริง ๆ ในสิ่งที่เขาได้กระทำไป

นี่แหละค่ะ คือวิธีการสอนลูกให้รู้จักกับคำว่าขอโทษได้ดีที่สุด เมื่อไหร่ก็ตาม ที่เราสามารถก้าวออกมาจากคำว่าศักดิ์ศรี และหันมาคำนึงถึงความรู้สึกของคนที่เขารักคุณและคุณก็รักเขามากที่สุดได้เมื่อไร เมื่อนั้น คุณจะเห็นพัฒนาการบางอย่างที่แม้แต่คุณก็นึกไม่ถึงเลยละค่ะ

อ้างอิง: The Washington Post

อ่านต่อเรื่องอื่นที่น่าสนใจ:

• ปลูกฝังและ สอนลูกทำทาน เพื่ออนาคตที่ดีในวันข้างหน้า
• แม่ สอนลูกให้รู้จักเอาตัวรอด ให้ได้ก่อนสายเกินไป