account_circle
ตอนที่ผมอายุได้ 24 ปี แม่ใช้เงินฝากผมเข้าทำงานส่วนราชการของแม่ แม่สอนผมว่าคนที่ไม่เคยใส่ใจในการเรียนเอาเสียเลย จบมาก็มีงานทำดีๆได้แถมเป็นงานสบายเอาเสียด้วยสิ แต่ผมไม่รู้เลยว่าแม่ต้องขอร้องใครบ้างและใช้เงินไปกับเรื่องนี้เท่าไหร่
ตอนที่ผมอายุได้ 27 ปี ผมคบผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ก็ผมหน้าตาดี พวกผู้หญิงเหล่านั้นพอคบผมได้ไม่นานพวกเธอก็ขอเลิก พวกเธอบอกว่าผมไม่เอาถ่าน เป็นลูกแหง่ที่ไม่รู้จักโต พวกเธอบอกว่าผมเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบ แต่แม่ก็บอกกับผมว่า อย่าไปสนใจพวกหล่อนเลย พวกหล่อนไม่ใช่เนื้อคู่ของผม พวกหล่อนไม่คู่ควรกับผมเลยสักนิด แม่สอนให้ผมรู้ว่า การที่พวกหล่อนพลาดจากผมไปเป็นความโชคร้ายของพวกหล่อน แต่ผมไม่รู้เลยว่าแม่พยายามวิ่งเข้าบริษัทจัดหาคู่ไม่รู้กี่แห่งเพื่อให้พวกหล่อนได้รู้จักกับผม
ตอนที่ผมอายุได้ 32 ปี ผมถูกรังควานจากเจ้าของบ่อนที่ผมไปเล่นเสียไว้ แม่โกรธจนล้มป่วยไปหลายอาทิตย์ แต่สุดท้ายแม่ก็เป็นคนเข้าไปเคลียร์หนี้สินกับเจ้าของบ่อนเอง แม่สอนให้ผมรู้ว่า ไม่ว่าผมจะทำอะไรยังไงจะผิดหรือจะถูก แม่นี่แหละที่เห็นคนคอบรับผิดแทนผมและเป็นคนแก้ไขปัญหาให้กับผมทุกครั้ง แต่ผมไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าเงินทองเหล่านั้นคือเงินสะสมที่แม่ต้องการเก็บไว้ใช้ในช่วงบั้นปลายของชีวิตแม่
ตอนที่ผมอายุได้ 35 ปี ผมไม่สามารถขอเงินจากแม่ได้อีกต่อไป ผมฆ่าคนเพื่อชิงทรัพย์ ศาลพิพากษาให้ประหารชีวิตสถานเดียว แม่ได้แต่ก่นด่าสวรรค์ที่คอยแต่กลั่นแกล้งแม่ ทำให้แม่และผมต้องมาประสบกับเหตุการณ์ในวันนี้ได้อย่างไร
แม่ครับ ผมเพิ่งเข้าใจในวันนี้เอง เพราะคำว่ารักผมเพียงคำเดียวที่ทำให้แม่ขโมยทุกสิ่งไปจากผม มันทำลายชีวิตของผมตลอดมา มันทำให้ผมเป็นคนที่เห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้และเห็นแต่ประโยชน์ส่วนตนโดยไม่เคยคำนึงถึงใครคนอื่นเลย ผมเพิ่งรู้ในวันนี้เองว่าผมไม่เคยโตเป็นผู้ใหญ่แม้แต่วันเดียว ผมเพิ่งรู้ว่าการที่แม่รักผมในทางที่ผิดผลลัพธ์กลับย้อนกลับมาทำร้ายแม่และผมในวันนี้จนได้
แม่ครับ แม่ต้องดูแลตัวเองให้ดีนะครับ พรุ่งนี้ผมก็ต้องถูกประหารแล้ว ผมหวังว่าผมจะได้เรียนรู้การรับผิดชอบต่อสิ่งที่ผมเป็นคนกระทำเองด้วยตัวผมเอง
จากลูกคนนี้ที่ไม่เคยโตเป็นผู้ใหญ่แม้แต่เพียงวันเดียว
เครดิต: www.facebook.com/NusonBooks