account_circle
คำถามสำคัญที่พ่อแม่ควรถามตัวเองเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างโรงเรียนรัฐบาล และเอกชน
ขนาดชั้นเรียนเท่าไร ?
ขนาดชั้นเรียน หรือก็คือ จำนวนนักเรียนต่อห้อง เทียบกับสัดส่วนคุณครูที่ดูแลรับผิดชอบ เทียบเป็นอัตราส่วนต่อคนแล้ว คุณพ่อคุณแม่รับได้หรือไม่ หนึ่งในความแตกต่างที่สำคัญระหว่างโรงเรียนรัฐบาล กับโรงเรียนเอกชน ขนาดของชั้นเรียนในโรงเรียนของรัฐในเมืองอาจมีขนาดใหญ่เท่ากับ 30-40 คน (หรือมากกว่า) ส่วนโรงเรียนเอกชนส่วนใหญ่จะมีขนาดใกล้เคียงกับค่าเฉลี่ยของนักเรียนประมาณ 20-30 คนทั้งนี้ขึ้นอยู่กับโรงเรียน จำนวนของนักเรียนต่อห้อง จะทำให้เราทราบถึงความแออัด ความเพียงพอต่ออุปกรณ์การเรียนต่าง ๆ หรือไม่
นอกจากจำนวนนักเรียนต่อห้องเรียนแล้ว สัดส่วนของคุณครูต่ออัตราสัดส่วนของนักเรียนนั้นสมดุลกันหรือไม่ ก็เป็นอีกหนึ่งคำถามที่คุณพ่อคุณแม่ต้องตั้งคำถาม บางโรงเรียนจะไม่เผยแพร่ข้อมูลในส่วนนี้ สัดส่วนนักเรียนต่อครู ไม่ เหมือนกับขนาดห้องเรียนเฉลี่ย มันจะเป็นตัวบ่งบอกได้ว่า เด็กนักเรียนในโรงเรียนนี้จะได้รับการดูแลเอาใจใส่ได้อย่างเพียงพอหรือไม่
ครูเตรียมตัวอย่างไร?
ในขณะที่ครูโรงเรียนของรัฐต้องได้รับการรับรอง และมีการประเมินผลงานอยู่เสมอ ครูโรงเรียนเอกชนมักไม่จำเป็นต้องได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการ และการประเมินมีมาตรฐานอย่างไร ขึ้นอยู่กับนโยบายของโรงเรียนเป็นสำคัญ แต่ปัจจุบันโรงเรียนเอกชนใหญ่ ๆ ส่วนมากจะอยู่ภายใต้การกำกับดูแลของสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน จึงยังทำให้คุณพ่อคุณแม่สบายใจได้ว่า ยังมีมาตรฐานดูแลกำกับการสอนของคุณครู แต่ถ้าจะให้ดี คุณพ่อคุณแม่ต้องสำรวจเพิ่มเติมว่าโรงเรียนนั้น ๆ ที่ต้องการเข้าเรียนมีระบบการตรวจสอบคุณครูที่เข้มแข็งพอหรือไม่ มีช่องทางการร้องเรียน หรือสอดส่องการเรียนการสอนภายในโรงเรียนเช่นไร เพราะอย่างไรก็ตาม เราผู้เรียน ย่อมเห็นถึงคุณภาพของการเรียนการสอนได้ชัดเจนกว่า หากมีช่องทางดังกล่าวจะทำให้ง่ายต้องการพัฒนา ปรับปรุง เช่น ระบบเครือข่ายผู้ปกครองของโรงเรียน เป็นต้น
สถิติในการสอบเข้าเรียนต่อของนักเรียนที่ผ่านมา?
สถิติศิษย์เก่า หรือสถิติการสอบเข้าเรียนต่อของเด็กที่จบจากโรงเรียนที่คุณพ่อคุณแม่เลือก ก็เป็นส่วนชี้วัดถึงคุณภาพการเรียนการสอนของโรงเรียนได้เช่นกัน โดยสามารถดูได้จาก หนังสือรายงานประจำปีของโรงเรียน หนังสือปัจฉิมนิเทศ เป็นต้น
นักเรียนมีทัศนคติอะไรบ้างเมื่อพูดถึงโรงเรียน?
การได้พูดคุยกับนักเรียนปัจจุบันที่เรียนอยู่ หรือการหาข้อมูลที่เหล่าศิษย์เก่าพูดถึงโรงเรียนที่จบมาแล้วของตนเอง ก็เป็นอีกข้อมูลที่ดี ข้อมูลหนึ่งในการประเมินสภาพแวดล้อม บรรยากาศการเรียนภายในโรงเรียนได้เป็นอย่างดี แต่ต้องระวังในอคติต่อโรงเรียนของแต่ละบุคคล การหาข้อมูลที่มีจำนวนมากขึ้นจะช่วยในเรื่องอคตินี้ลงไปได้
ส่วนหนึ่งโรงเรียนที่มีบรรยากาศ และสภาพแวดล้อมในการเรียนที่ดี มักจะทำให้มีนักเรียนที่มีแรงจูงใจสูง ต้องการเรียนรู้ และหากบุตรหลานของคุณถูกล้อมรอบไปด้วยนักเรียนที่พร้อมในการเรียน นักเรียนที่ถือว่าผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเป็นที่น่าพอใจ ก็จะเป็นประสบการณ์ที่ดี และสภาพแวดล้อมที่ดีในการเรียนรู้ของพวกเขาได้ด้วย
มีการส่งเสริมให้มีกิจกรรมนอกห้องเรียน?
ทักษะการเรียนรู้นอกห้องเรียน เป็นอีกทักษะที่จำเป็นสำหรับเด็ก เพราะการเรียนไม่ได้อยู่เพียงแค่ในตำราเรียน การเลือกดูโรงเรียนให้ลูก โดยการคำนึงถึงสิ่งเหล่านี้จึงเป็นอีกเรื่องที่สำคัญ การศึกษานอกห้องเรียนเป็นการจัดประสบการณ์ที่ทำให้หลักสูตรและการเรียนการสอนมีความหมายต่อผู้เรียนมากขึ้น
การศึกษานอกห้องเรียนมิใช่ศาสตร์หรือสาระการเรียนรู้ที่แยกตัวออกมาโดด ๆ ที่มีมาตรฐานการเรียนรู้ ตัวชี้วัดหรือจุดประสงค์การเรียนรู้ที่ชัดเจน ดังเช่นวิทยาศาสตร์หรือคณิตศาสตร์ แต่เป็นวิธีการ กระบวนการเป็นวิธีสอนนอกห้องเรียนเพื่อช่วยให้ผู้เรียนเข้าใจสิ่งแวดล้อมรอบตัว การจัดโปรแกรมประสบการณ์นอกห้องเรียนทำได้ในทุกระดับชั้น ตั้งแต่ปฐมวัยจนถึงระดับอุดมศึกษาเพื่อส่งเสริมให้ผู้เรียนได้รับความรู้และประสบการณ์ตรงได้ฝึกกระบวนการคิด การแก้ปัญหาพัฒนาทักษะเจตคติ ตลอดจนการปลูกฝังจิตสำนึกในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม การเรียนรู้ในปัจจุบัน คือการเรียนรู้ตลอดชีวิต (Life-long Learning) และไม่จำเป็นต้องเป็นสาระหลัก แต่เน้นที่การส่งเสริมทักษะการใช้ชีวิต (Life skill) และทักษะที่ใช้ในการปฏิสัมพันธ์กับคน (Soft skill) ซึ่งมีความสำคัญมากพอสมควร
ข้อมูลอ้างอิงจาก https://www.bbc.com/https://www.facebook.com/brandthink.me/https://th.eferrit.com/https://inskru.com
อ่านต่อบทความดี ๆ คลิก
เลี้ยงลูกให้ เก่ง ดี มีสุข ไปกับเรา คลิกติดตามที่